همزیستی مسالمت آمیز در حوزه سیاست خارجی و روابط بین الملل دولت اسلامی (با تاکید بر فقه سیاسی)

در این مقاله همزیستی مسالمت‎آمیز در حوزه سیاست خارجی و روابط بین‎الملل دولت اسلامی با تاکید برفقه سیاسی مورد بحث و مداقه قرار گرفته و با توجه به آیات قرآن کریم و روایات و نظرات فقهای کرام روشن گردیده است که در حوزه سیاست خارجی و سطح بین الملل، زندگی مسالمت‎آمیز همه ادیان، مذاهب و اقوام، مختلف در کنار یکدیگر فقط در سایه آموزه های وحیانی امکان پذیر است و لاغیر. برد باری مذهبی، دینی و تحمل و برد باری انسانی که از اصلی ترین آموزه های ادیان آسمانی است، تنها راه حلی است که می‎توان برای همزیستی مسالمت جوامع بشری بیان کرد. آموزه های اسلامی این ظرفیت را دارد که با قبول وجود اختلاف های دینی، مذهبی، قومی، نژادی و چند فرهنگی، زندگی بدون درگیری، تعارض و تنش را تجربه کند. بر اساس توصیه آیات نورانی قران مجید براین است، آنجا که استدلال و منطق کارساز نباشد و طرفین بر ادعای خود اصرار داشته باشند، در این صورت به شرط عدم تعرض، در کنار همدیگر به زندگی خویش ادامه بدهند. و هرکسی پای بند به آیین خویش بوده و در یک فضای سالم و زندگی مسالمت آمیز سپری نمایند تا زندگی در یک جامعه امن برای همه به وجود بیاید.
 فقهای عظام نیز به تبع از قرآن کریم، با تو جه به شرایط زمانی و مکانی شان اکثرا رفتار اصلاحی داشته اند تا انقلابی، به گونه که با مراجعه به اندیشه سیاسی امام خمینی  درمی یابیم که ایشان در یک مقطع از مبارزاتشان همانند فقهای بزرگ چون: شیخ مفید، شیخ طوسی، علامه حلی، محقق کرکی، محقق سبزواری، مرحوم نراقی و علامه نایینی، اندیشه ی سیاسی اصلاحی داشتند، لذا اقدامات علمی و عملی که این متفکران انجام می دادند در سطحی بوده است که شرایط زمانی آن ها اقتضا می کرده است، در نظریه این دسته از علما تقاضاهایی مبنی بر اجرای احکام در قالب بیانی که نشانگر مصالحه با سلطنت و نه مشروعیت بخشیدن به آن باشد وجود دارد، شبیه آنچه آیت الله نایینی درباره سلطنت مشروطه به کمک اصولی همچون: (عمل به قدر مقدور، دفع افسد به فاسد) ارایه کرده است. روشن است که اصول دیگر همانند: اصل ضرورت حکومت، اصل تقدیم اهم بر مهم، اصل عدالت اجتماعی، اصل تکلیف، اصل رعایت مصلحت اسلام و مسلمین، اصل نفی سبیل و... نیز در این اندیشه ها موثر بوده است به ویژه اصل اجتهاد، که درواقع بنیان و جهت دهنده تمام اصول مذکور است.