اثربخشی واقعیت درمانی مبتنی بر تئوری انتخاب بر رفتارهای تکانشگرایانه و آشفتگی روان شناختی نوجوانان با تعامل والد- فرزندی ناکارآمد

پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی واقعیت درمانی مبتنی بر تئوری انتخاب بر رفتارهای تکانشگرایانه و آشفتگی روان شناختی نوجوانان با تعامل والد- فرزندی ناکارآمد انجام گرفت. پژوهش حاضر کاربردی از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه گواه و دوره پیگیری دوماهه بود. جامعه آماری را نوجوانان با تعامل والد- فرزندی ناکارآمد مراجعه کننده به مرکز مشاوره آموزش و پرورش ناحیه 6 شهر اصفهان در سال تحصیلی 1402-1401 تشکیل دادند. جهت اجرای پژوهش حاضر تعداد 37 نوجوان با تعامل والد- فرزندی ناکارآمد با روش نمونه گیری هدفمند انتخاب و با گمارش تصادفی در گروه های آزمایش و گواه قرار گرفتند (19 نوجوان در گروه آزمایش و 18 نوجوان در گروه گواه). نوجوانان حاضر در گروه آزمایش واقعیت درمانی مبتنی بر تئوری انتخاب (10 جلسه) را طی 10 هفته دریافت نمودند. پرسشنامه های مورد استفاده در این پژوهش شامل پرسشنامه رابطه والد- فرزندی (فاین، مورلند و شوبل، 1983)، پرسشنامه رفتارهای تکانشگرایانه (بارت و همکاران، 2004) و پرسشنامه آشفتگی روان شناختی (کسلر و همکاران، 2002) بود. نتایج نشان داد واقعیت درمانی مبتنی بر تئوری انتخاب بر رفتارهای تکانشگرایانه (0001>P؛ 62/0=Eta؛ 79/58=F) و آشفتگی روان شناختی (0001>P؛ 53/0=Eta؛ 03/40=F) نوجوانان با تعامل والد- فرزندی ناکارآمد تاثیر داشته است. بر اساس یافته های حاصل از پژوهش حاضر، واقعیت درمانی مبتنی بر تئوری انتخاب با بهره گیری از فنونی همانند تمرکز بر زمان حال، اجتناب از انتقاد افراطی و آموزش مسئولیت پذیری می تواند به عنوان روشی کارآمد در جهت کاهش رفتارهای تکانشگرایانه و آشفتگی روان شناختی نوجوانان با تعامل والد- فرزندی ناکارآمد مورد استفاده قرار داد.