ارزشیابی اجرای برنامه درسی کارورزی دانشگاه فرهنگیان : یک تحلیل معنائی از تجربه ایران

تربیت معلم یکی از چالش های اساسی نظام آموزشی ایران در طی یک صد ساله اخیر بوده است. هدف پژوهش حاضر ارائه یک تحلیل معنائی از ارزشیابی اجرای برنامه درسی کارورزی در دانشگاه فرهنگیان است. روش پژوهش ، کیفی از نوع داده بنیاد و روش جمع آوری داده ها ، مصاحبه نیمه ساختار یافته بود. یافته های تحقیق منجر به ارائه یک مدل معنائی گردید. مستخرج از مفاهیم اولیه ،این مدل حاوی هفت مقوله و یک هسته اصلی به نام " تداوم اجرای ناقص برنامه کارورزی " می باشد. هم چنین یافته های پژوهش مبین آن است که شرائط علی (چالش های آموزشی و سازمانی) ، شرائط زمینه ای (موانع مالی) و شرائط مداخله گر (نقش استاد راهنما ، معلم راهنما ، دانشجوی کارورزی ، و مدیران مدارس) باعث شده است که برنامه کارورزی دانشگاه فرهنگیان بر اساس برنامه قصد شده تحقق نیابد. دیگر یافته نشان می دهد که استادان راهنما و دانشجو- معلمان ازسه استراتژی واکاوی تجربیات پیشین ، کاربست خلاقیت های فردی و سلطه یاس و ناامیدی برای پذیرش یا مقابله با وضعیت جاری برنامه کارورزی استفاده می کنند. مدل معنایی حاضر می تواند حاوی این درس مهم برای برنامه ریزان تربیت معلم در دیگر کشورهای در حال توسعه باشد که تحقق اهداف برنامه های اصلاحی منوط به اصلاح شرائطی است که بعضا قدرت معلم و مدرسه قرار دارد.