تلفیق فناوری در روش آموزش ایفای نقش و تاثیر آن بر درگیرسازی شناختی و خودکارآمدی تحصیلی دانش آموزان ابتدایی

این پژوهش با هدف بررسی تلفیق فناوری در روش ایفای نقش و تاثیر آن بر درگیرسازی شناختی و خودکارآمدی تحصیلی دانش آموزان ابتدایی در درس علوم تجربی انجام شد. روش پژوهش، آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه گواه و دوره پیگیری بود. جامعه آماری شامل کلیه دانش آموزان پسر پایه ششم ابتدایی شهرستان دیواندره به تعداد 895 نفر بود که از این تعداد، 60 نفر به روش نمونه گیری خوشه ای چندمرحله ای انتخاب و به شکل انتساب تصادفی در سه گروه ایفای نقش، تلفیق فناوری در ایفای نقش و سخنرانی قرار گرفتند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه درگیرسازی Tinio (2009) و پرسشنامه خودکارآمدی تحصیلی Jinks and Morgan (1999) استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از شاخص آمار توصیفی و استنباطی انجام شد. یافته ها نشان داد که تلفیق فناوری در روش ایفای نقش بر درگیرسازی شناختی دانش آموزان بیشتر از روش ایفای نقش و روش سخنرانی است و تفاوت معنی داری بین روش سخنرانی و ایفای نقش بر درگیرسازی شناختی وجود ندارد. همچنین، تاثیر تلفیق فناوری در روش ایفای نقش در مقایسه با روش سخنرانی و تاثیر روش ایفای نقش در مقایسه با سخنرانی بر خودکارآمدی تحصیلی دانش آموزان بیشتر است. در نتیجه معلمان با تلفیق فناوری (فیلم) در روش ایفای نقش می توانند فرصت های یادگیری برای دانش آموزان در درس علوم تجربی را ایجاد کنند که علاوه بر درگیرسازی شناختی با محتوای درس، حس کفایت، صلاحیت و اعتقاد به توانایی یا به عبارتی خودکارآمدی تحصیلی را در آنها افزایش دهد.