بررسی ویژگی های مورفولوژیک و فیزیولوژیک گیاه زینتی-دارویی پریوش (<i>Catharanthus roseus</i> L.) در واکنش به تنش شوری و بیوچار

بیوچار نوعی کود آلی حاصل بقایای گیاهی و ضایعات کشاورزی است که جهت تقویت حاصلخیزی خاک و همچنین اصلاح خاک های شور پیشنهاد می شود. در این راستا جهت بررسی تاثیر بیوچار بر تعدیل آثار تنش شوری بر رشد و برخی خصوصیات فیزیولوژیک پریوش آزمایشی فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی با دو تیمار شامل تنش شوری  (0، 1000، 2000 و 3000 میلی گرم در کیلوگرم خاک کلرید سدیم) و بیوچار (0، 2 و 4 درصد) در سه تکرار، 36 پلات و 6 بوته در هر پلات انجام شد. این آزمایش در بهار 1401 بصورت گلدانی انجام شد. نتایج نشان داد که شوری تاثیر منفی و کاهشی بر تمامی صفات مورفولوژیک ارزیابی شده و محتوای نسبی آب برگ داشت درحالی که بیوچار بخصوص 2 درصد موجب حفظ و بهبود صفات فوق شد. با افزایش سطح شوری مقدار پرولین و مواد جامد محلول نسبت به شاهد افزایش یافت و بیشترین مقدار پرولین (346.48 میلی مول درکیلوگرم وزن تر) و مواد جامد محلول (1.42 درجه بریکس)برای NaCl3000mg/kg × Biochar0% ثبت شد. کاهش تجمع مالون دی آلدهید (MDA) با مصرف 2 درصد بیوچار در هر 4 سطح کلرید سدیم ثبت شد اما در بالاترین سطح کلرید سدیم (NaCl3000mg/kg) بیوچار 4 درصد قادر به کاهش آثار شوری نبود و بیشترین مقدار MDA را بخود اختصاص داد. بیشترین فعالیت آنزیم پراکسیداز (1.56 واحد آنزیم در هر گرم وزن تر در دقیقه) و آسکوربات پراکسیداز (9.40 واحد آنزیم در هر گرم وزن تر در دقیقه) برای NaCl1000mg/kg×Biochar2% ثبت شد. با افزایش سطح کلرید سدیم (2000 و 3000 میلی گرم در کیلوگرم خاک) فعالیت آنزیم های پراکسیداز و آسکوربات پراکسیداز نیز کاهش یافت که با افزایش تجمع MDA در این تیمارها همراه بود. با توجه به نتایج حاصل می توان بیان کرد که در شوری 1000 یا 2000 میلی گرم در کیلوگرم با کاربرد 2 درصد بیوچار، می توان گیاهانی از پریوش با صفات مورفو- فیزیولوژیکی قابل قبول تولید نمود.