نسبت جابه جایی غیرالاستیک سیستم های دارای زوال تحت اثر زلزله های حوزه نزدیک گسل پالس گونه و بدون پالس

در آیین نامه های طراحی سازه ها در برابر زلزله، با کاهش مقاومت سازه نسبت به حالت الاستیک اجازه تغییرشکل های فراارتجاعی به سازه داده می شود. کاهش در مقاومت، باعث ورود سازه به مرحله غیرالاستیک می گردد. از این رو، محاسبه و کنترل تغییرمکان غیرالاستیک یک سازه حائز اهمیت است. در این مطالعه، نتایج یک مطالعه تحلیلی با هدف ارزیابی نسبت جابه جایی غیرالاستیک برای سیستم های یک درجه آزاد که در معرض 78 زمین لرزه حوزه دور و نزدیک گسل در ساختگاه های D و C (منطبق بر آیین نامه NEHRP2003) قرار گرفته اند، ارائه می شود. زلزله های حوزه نزدیک گسل شامل رکوردهای با اثر پرتابی، جهت داری پیش رونده و بدون پالس می باشند. در این مطالعه، تاثیر پریود ارتعاش، پریود پالس، سطح شکل پذیری و نسبت میرایی مورد بررسی قرار می گیرد. همچنین برای بررسی تاثیر زوال چرخه ای، از رفتار هیسترتیک دو خطی (Bilinear Hysteretic) با مدل اصلاح شده ایبارا- مدینا- کراوینکلر (Modified Ibarra-Medina-Krawinkler) استفاده می شود. در این پژوهش، یک مقایسه جامع و کامل برای  تحت اثر انواع مختلف رکوردهای زلزله حوزه نزدیک و دور از گسل انجام شده و نتایج با رابطه پیشنهادی FEMA 440 و همچنین رابطه ارائه شده توسط Miranda مورد مقایسه قرار می گیرد. مطالعه حاضر نشان می دهد که روابط موجود برای ضریب  بر پایه رکوردهای حوزه دور از گسل، برای ارزیابی  تحت اثر رکوردهای حوزه نزدیک گسل دارای پالس، به ویژه رکوردهای با اثر پرتابی، مناسب نبوده و باعث طراحی غیرایمن سازه می شود. در نهایت، با استفاده از نتایج به دست آمده در این مطالعه و با بهره جویی از تحلیل رگرسیون غیرخطی، روابطی برای نسبت جابه جایی غیرالاستیک برای دسته های مختلف رکورد زلزله ارائه می گردد.