مقایسه اثربخشی درمان راه حل محور و روایت درمانی بر شیوه های هیجان مدار رویارویی با استرس زنان دارای سردردهای مزمن

سردردهای شایع ترین نوع سردردها هستند که موجب افت شدید کارکرد روزانه افراد می شود. از آنجا که دارو درمانی به تنهایی در درمان بسیاری از این بیماران به اندازه کافی مفید نیست، لذا هدف از پژوهش حاضر بررسی مقایسه اثربخشی درمان راه حل محور و روایت درمانی بر شیوه های هیجان ‏مدار رویارویی با استرس زنان دارای سردردهای مزمن بود.

روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل همراه با مرحله پیگیری 2 ماهه بود. جامعه آماری کلیه زنان مبتلا به سردردهای مزمن مراجعه کننده به کلینیک های متخصص مغز و اعصاب شهر تهران در سال 1402 بودند. در مرحله اول با استفاده از روش نمونه گیری هدفمند تعداد 45 نفر انتخاب و سپس به شیوه تصادفی ساده در 2 گروه آزمایش(هر گروه 15 نفر) و یک گروه کنترل(15 نفر) جایگزین شدند. سپس زنان گروه های آزمایش تحت 8 جلسه 90 دقیقه ای درمان راه حل محور و 8 جلسه 90 دقیقه ای روایت درمانی قرار گرفتند؛ اما گروه کنترل هیچ گونه مداخله‏ای دریافت نکرد و در لیست انتظار باقی ماند. از پرسشنامه تجدیدنظر شده درد مک گیل(SF-MPQ-2) Dworkin و همکاران (2009) و پرسشنامه شیوه های رویارویی با استرس (WCQ) Folkman & Lazarus  (1988) به منظور گردآوری اطلاعات استفاده شد. تجزیه و تحلیل اطلاعات به دست آمده از اجرای پرسشنامه ها از طریق نرم‏ افزار SPSS نسخه 28 در دو بخش توصیفی و استنباطی (تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر و آزمون تعقیبی بن‏فرونی) انجام پذیرفت.

نتایج نشان داد هر دو مداخله مذکور در مرحله پس آزمون و پیگیری نسبت به گروه کنترل اثربخشی معناداری بر بهبود شیوه های هیجان ‏مدار رویارویی با استرس داشته است (05/0>P). نتایج آزمون تعقیبی بن فرونی نشان داد که روایت درمانی اثربخشی بیشتری نسبت به درمان راه حل محور بر بهبود شیوه های هیجان ‏مدار رویارویی با استرس دارد (05/0>P).

بر اساس نتایج پژوهش حاضر، می‏توان گفت که درمان راه حل محور و روایت درمانی می توانند به عنوان شیوه های درمانی مناسب برای بهبود شیوه های هیجان ‏مدار رویارویی با استرس زنان دارای سردردهای مزمن در مراکز مشاوره و خدمات روانشناختی به کار برده شوند و تقدم استفاده با روایت درمانی است.