بررسی اثر میانجی حسابداری مدیریت زیست محیطی بر رابطه بین تعهد مدیریت ارشد و عملکرد زیست محیطی با در نظر گرفتن نقش تعدیلگری مدیریت ریسک

این پژوهش مفهوم اثر گزارشگری تعهد مدیریت ارشد بر عملکرد زیست محیطی را با نقش میانجی گزارشگری حسابداری مدیریت زیست محیطی و نقش تعدیلگر مدیریت ریسک با هم ادغام می کند. پس از اعمال محدویت ها، تعداد 67 شرکت از بین شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران انتخاب شدند. داده های مربوط به متغیرهای تحقیق در بازه زمانی 1391 تا 1400 جمع آوری شدند؛ و روابط بین متغیرها و فرضیه های پژوهش، بر اساس مدل های رگرسیونی (روش حداقل مربعات تعمیم یافته و لجستیک) مورد آزمون قرار گرفت. نتایج این پژوهش نشان می دهد که بین تعهد مدیریت ارشد و حسابداری مدیریت زیست محیطی و همچنین بین تعهد مدیریت ارشد و عملکرد زیست محیطی شرکت رابطه مثبت و معناداری وجود دارد. حسابداری مدیریت زیست محیطی نقش میانجی گری جزئی در رابطه بین تعهد مدیریت ارشد و عملکرد زیست محیطی ایفا می کند. مدیریت ریسک شرکت به عنوان یک متغیر تعدیل گر خالص موجب تقویت رابطه بین تعهد مدیریت ارشد و عملکرد زیست محیطی می گردد. بنابراین می توان نتیجه گرفت که تعهدات فردی مدیران به محیط زیست به طور مستقیم با اقدامات زیست محیطی آنها در ارتباط است؛ و همچنین اطلاعات حسابداری مدیریت زیست محیطی به مدیران در تدوین شاخص های عملکرد محیطی کمک می کند؛ و با افزایش مدیریت ریسک در شرکت، مدیران ارشد متعهد به مسائل محیط زیستی قادر خواهند بود عملکرد زیست محیطی شرکت را بهبود بخشند.