تحلیل داستان «کوراوغلو و کچل حمزه» اثر صمد بهرنگی بر اساس نظریه متیو لیپمن

پروفسور متیو لیپمن از بنیانگذاران برنامه فبک است. این برنامه در پی مهارت آموزش تفکر به کودکان است و داستان ابزاری است که این برنامه برای پیشبرد اهدافش به کار می گیرد. در این پژوهش که با روش توصیفی– تحلیلی و از منابع کتابخانه ای صورت می گیرد، غنای فلسفی، ادبی و روان شناختی داستان کوراوغلو و کچل حمزه اثر صمد بهرنگی بر اساس نظریه متیو لیپمن بررسی شده است. نتایج پژوهش حاکی از آن است که داستان از نظر غنای فلسفی مطلوب و از نظر درونمایه تلقینی صریح دارد که نیازمند بازنویسی است و از نظر چالش خیزی مطلوب است و پرسش های زیادی را به ذهن مخاطب متبادر می سازد و از نظر گفت و گو نیز تاحدی مطلوب می نماید. از نظر ساحت ادبی، شخصیت پردازی برای قهرمان داستان به نحو خوبی صورت گرفته، اما پیش داوری درباره برخی از شخصیت ها از ضعف های آن به شمار میرود. از نظر پیرنگ نیز پایانی بسته دارد که از نقاط ضعف آن به شمار میرود، اما از نظر باورپذیری مطلوب است. در ساحت غنای روان شناختی، در زبان واژگان اگرچه اصطلاحات و کنایاتی در آن وجود دارد، اما زبان آن ساده و قابل درک برای کودکان است. در تناسب مفاهیم آن در برخی از بخش های داستان صحنه های تهدیدآمیز و خشونت باری وجود دارد که نیازمند بازنویسی است.