بررسی رابطه سواد سلامت شغلی و رفتار ایمنی کارکنان صنایع معدنی با نقش میانجی سلامت

حوادث شغلی که برخی اوقات به دلیل مدیریت ایمنی نامناسب به وقوع می پیوندد می تواند تاثیر بسزایی بر بهره وری کارگران داشته باشد. با اصلاح عادت ها و افزایش سطح آگاهی کارگران می توان به ایمنی رفتار دست یافت، چون افراد دارای نقشی محوری در مدیریت سلامت خود هستند، با مجموعه ای از فعالیت های فردی، محیطی و سازمانی می توانند از بروز خطرات پیشگیری کنند که سواد سلامت شغلی در این امر عاملی کلیدی است. هدف از این پژوهش بررسی رابطه سواد سلامت شغلی و رفتار ایمنی با نقش میانجی سلامت است.

روش پژوهش مقطعی از نوع همبستگی است. جامعه آماری را کارکنان 15 واحد از صنایع معدنی ایمیدرو ایران تشکیل داده اند که از این میان 283 نفر به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند، این افراد به پرسشنامه های سلامت عمومی (GHQ) گلدبرگ (1989)، رفتار ایمنی مهدی نیا (2016) و سواد سلامت شغلی (TOHLS-IF) ساتهاکورن (2020) پاسخ دادند. داده های پژوهش به روش مدل سازی معادلات ساختاری (SEM) با نرم افزارهای SPSS و AMOS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.

نتایج با مقادیر (AGFI=0.97, CFI=0.99, GFI=0.949, RMSEA=0.036) بیانگر برازش خوب مدل بود. براساس ضرایب مستقیم رابطه بین سواد سلامت شغلی و سلامت (=-0.369, p<0.01β)، سواد سلامت شغلی و رفتار ایمنی (β=0.483, P<0.01)، رفتار ایمنی و سلامت (=-0.592, P<0.01β) کارکنان صنایع معدنی معنادار بود. لذا در بررسی ضریب غیر مستفیم با آزمون بوت استرپ با توجه به نقش میانجی گر سلامت، رابطه بین سواد سلامت شغلی و رفتار ایمنی کارکنان (=0.218, P<0.01 β) معنادار ارزیابی شد.

بهره گیری از فاکتورهای سلامت می تواند در تاثیر سواد سلامت شغلی بر رفتار ایمنی کارکنان صنایع معدنی در جهت کاهش خطرات ناشی از کار و دستیابی به سطح مطلوب تر ایمنی، یک عامل تعیین کننده باشد.