اثربخشی آموزش خوددلگرم سازی بر توانمندسازی روانشناختی و خودکارآمدی شغلی معلمان ابتدائی شهر یاسوج

پژوهش حاضر باهدف تعیین اثربخشی آموزش خود دلگرم سازی بر توانمندسازی روان شناختی و خودکارآمدی شغلی معلمان ابتدائی شهر یاسوج انجام گرفت. طرح پژوهش نیمه آزمایشی و از نوع پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری شامل کلیه معلمان ابتدائی شهر یاسوج در سال تحصیلی 1400-1401 به تعداد 2800 نفر بود. از جامعه فوق 30 نفر با توجه به معیارهای ورود و خرج از پژوهش از طریق نمونه گیری در دسترس و بر اساس همکاری داوطلبانه شرکت کنندگان انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آمایش و کنترل گمارده شدند. گروه آزمایش طی 10 جلسه 90 دقیقه ای (هر هفته یک جلسه) آموزش خود دلگرم سازی شوناکر بر مبنای نظریه آدلر (1980) را دریافت کردند و در این فاصله گروه کنترل هیچ مداخله ای دریافت نکرد. ابزارهای پژوهش شامل توانمندسازی (PEQ) اسپریتزر (1995) و خودکارآمدی شغلی (JSEQ) ریگز و نایت (1994) بود. داده ها با استفاده از تحلیل کوواریانس چند متغیری تجزیه وتحلیل شدند. نتایج نشان داد که آموزش خود دلگرم سازی بر توانمندسازی روان شناختی و خودکارآمدی شغلی معلمان ابتدائی شهر یاسوج تاثیر معناداری دارد؛ بنابراین جهت توانمندسازی روان شناختی و خودکارآمدی شغلی معلمان این آموزش در کنار سایر حمایت های مادی و اجتماعی توصیه می گردد.