بررسی تطبیقی اشعار شارل بودلر و نادر نادرپور از دیدگاه مکتب رمانتیسم

ادبیات تطبیقی به واسطه رویکردی استوار بر پایه جستجوی تداخلات و تواردات متون ادبی، تعامل میان ادبیات ملل مختلف را محقق می سازد. بر همین اساس، گاهی در جریان مطالعه آثار ادبی متعلق به فرهنگ های متفاوت، تفکرات برخی نویسندگان چنان در هم می آمیزد که گویی آفریده یک ذهن واحد است؛ از آن جمله می توان به شارل بودلر، شاعر فرانسوی قرن نوزدهم، و نادر نادرپور، شاعر ایرانی قرن بیستم، اشاره کرد. خوانش اشعار او، ابیات برخی شاعران فرانسوی را در ذهن تداعی می کند که شاهدی بر تاثیرپذیری وی از آنهاست. با این حال چنین به نظر می رسد که نادرپور در ذهن و اندیشه خویش جایگاه ویژه ای برای شارل بودلر قائل بوده است. شیوه به کارگیری برخی مضامین پرتکرار متعلق به مکتب ادبی رمانتیسم در اشعارش به سبک بودلر، بیشتر بر این امر صحه می گذارد. در مقاله حاضر هدف ما اینست تا با رویکردی تطبیقی به بررسی تعدادی از این مضامین مشترک میان دو شاعر بپردازیم تا نشان دهیم چگونه نادرپور در به کارگیری آنها از بودلر الهام گرفته است. استفاده از نظریه تاتیرپذیری با تکیه بر آرای پیر برونل امکان ارزیابی میزان اصالت شاعر ایرانی را به ما می دهد. در حقیقت، بودلر در استفاده از این مضامین، رویه ای متناقض مبتنی بر تبعیت و سرپیچی از شاعران رمانتیک را اتخاذ کرده است. او گاهی مانند شاعران رمانتیک عمل می کند و گاهی بر خلاف آنها. چنین بنظر می رسد نادرپور نیز در این مورد از بودلر الهام می گیرد تا بتواند دنیای درون خود را انعکاس دهد و همچنین نقش خود را در نوسازی شعر فارسی ایفا کند.