آشکارسازی علل ترک دامداری بهره برداران عشایری شمال شرقی ایران

 برآورده نشدن نیازها، تغییر اقلیم و تعارضات اجتماعی و اقتصادی حاصل از آن زندگی جوامع عشایری را با چالش های زیادی مواجه کرده است. به طوری که آنها مجبور به ترک دامداری به شکل موقت یا دائم هستند. در همین راستا، این تحقیق به شناسایی و تحلیل علل ترک دامداری بهره برداران عشایری در مراتع قشلاقی شمال شرقی ایران پرداخته است.

 این تحقیق به لحاظ هدف کاربردی و براساس گردآوری اطلاعات توصیفی از نوع پیمایشی است که با بهره گیری از رویکرد آمیخته انجام شد. جامعه آماری را 175 خانوار عشایری کرد کرمانج خراسان شمالی از چهار سامان عرفی در مراتع حوزه آجی سو در شهرستان مراوه تپه استان گلستان تشکیل می دهند. با توجه به فرمول Yamane (1967)، 122 بهره بردار به عنوان تعداد نمونه به روش طبقه ای تصادفی با انتساب متناسب در درون سامان های عرفی مورد مطالعه انتخاب شدند. ابزار سنجش پرسش نامه محقق ساخت بود که گویه ها و مولفه های تشکیل دهنده آن براساس 15 مصاحبه با خبرگان که براساس تکنیک گلوله برفی شناسایی شدند، نهایی گردید. به طوری که پرسش نامه براساس 46 گویه در قالب 11 مولفه تهیه شد. هریک از گویه ها از طریق طیف پنج گزینه ای لیکرت شامل خیلی کم (با ارزش عددی 1)، کم (با ارزش عددی 2)، تا حدودی (با ارزش عددی 3)، زیاد (با ارزش عددی 4) و خیلی زیاد (با ارزش عددی 5) سنجش شدند. روایی محتوایی و صوری پرسش نامه از طریق نظرات کارشناسان و براساس معیار روایی همگرا (AVE) که حداقل مقدار آن 5/0 است، تایید شد. برای تعیین میزان پایایی ابزار سنجش، دو معیار ضریب آلفای کرونباخ و پایایی ترکیبی (CR) محاسبه شد که مقدار بیشتر از 7/0 برای آنها قابل قبول می باشد. پس از جمع آوری اطلاعات، محاسبات آماری در این تحقیق براساس نرم افزارهای SPSS25 و Smart PLS3 در دو بخش توصیفی و استنباطی انجام شد. 

نتایج به دست آمده از مقایسه میانگین رتبه ای نشان داد که پنج مولفه «چالش های مدیریت دام و مرتع»، «تغییرات اقلیمی و تهدیدهای حاصل از آن»، «عدم تناسب بازار با ضرورت های نوین مرتع داری»، «عدم اقتصادی بودن دامداری و کاهش قدرت پس انداز» و «تجربیات زندگی خارج از دامداری و تغییرات رسومات بومی» به ترتیب با بیشترین مقدار میانگین رتبه ای 09/10، 87/9، 27/8، 14/8 و 93/7 بالاترین درجه اهمیت و اثرگذاری را در ترک دامداری بهره برداران عشایری در منطقه مورد مطالعه داشته است. نتایج به دست آمده از روابط مولفه های مدل علل ترک دامداری بهره برداران عشایری نشان داد که کلیه روابط در سطح 95 درصد اطمینان مثبت و معنی دار بوده است. به طوری که قوی ترین روابط به «تجربه زندگی خارج از دامداری← تضاد» و «کاهش توانایی خانوادگی← تجربه زندگی خارج از دامداری» با ضریب مسیر 687/0 و 547/0 اختصاص یافته است. ضعیف ترین آنها نیز به دو رابطه «ضعف خدمات دولتی← کاهش پس انداز» و «ضعف خدمات دولتی← عدم تناسب بازار» تعلق دارد. همان طور که نتایج نشان داد تغییر اقلیم و پیامدهای حاصل از آن بر دو عامل کاهش تولیدات و دسترسی ضعیف به منابع مالی (010/0=ρ، 363/0=β و 585/2=t) و ضعف خدمات دولتی و کمبود زیرساخت ها (000/0=ρ، 301/0=β و 364/4=t) در سطح 99 درصد اطمینان تاثیر مثبت و معنی داری داشته است.

با توجه به نتایج به دست آمده، توسعه حمایت های معیشتی دولت ازجمله امکانات آموزشی و زیرساخت های بهداشتی و درمانی، ارائه تسهیلات و وام های بانکی ارزان برای توسعه مشاغل با هدف کاهش وابستگی بهره برداران به مرتع، توسعه خدمات دامپزشکی رایگان در امور عشایر استان، افزایش یارانه های دولتی در توزیع خوراک مکمل دام، آرد و سوخت، زمینه سازی برای تامین آب شرب دام و خانواده، ایجاد فرصت های شغلی از طریق برگزاری دوره های مهارت آموزی و حرفه ای مشاغل مانند صنایع دستی و تولید محصولات لبنی هدفمند، ایجاد بازارهای دامی و عرضه فروش زنده دام در آن، برای جلوگیری از ترک دامداری جوامع عشایری پیشنهاد می گردد.