اثر کودهای زیستی و آلی و شیمیایی بر شاخص های رشد، عملکرد و انباشت نیترات در دانه ذرت

امروزه کاربرد کودهای آلی وزیستی در جهت بهینه سازی مصرف کودهای شیمیایی و همچنین افزایش کیفیت محصول تولیدی و حفظ حاصلخیزی خاک در نظام های پایدار کشاورزی، اهمیت ویژه ای پیداکرده است. به منظور بررسی اثر کاربرد تلفیقی کودهای زیستی ،آلی وشیمیایی بر عملکرد وکیفیت ذرت دانه ای سینگل کراس سیمون، آزمایشی بصورت اسپلیت اسپلیت پلات در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی و با چهار تکرار و دو سال متوالی 1398 و 1397 اجراشد. تیمار مایکوریزا در دو سطح کاربرد وعدم کاربرد عامل فرعی و تیمار ورمی کمپوست در سه سطح صفر، 6  و 12 تن در هکتار عامل فرعی فرعی و تیمار نیتروژن در سه سطح صفر، 150 و 300 کیلوگرم در هکتارعامل اصلی بودند. برپایه نتایج بدست آمده، مصرف مایکوریزا ،12 تن ورمی کمپوست و 150 کیلوگرم نیتروژن خالص در هکتارشاخص های رشد نسبت به بقیه سطوح برتری داشته است و سطوح مختلف مایکوریزا بر روی عملکرد و وزن 100 دانه و میزان نیترات معنی دار شده است، و ورمی کمپوست ونیتروژن بر روی همه شاخص ها درسطح 1درصد اثر معنی داری داشت. بررسی برهم کنش تیمارها نیزنشان داد که بیشترین میزان نیترات به دست آمده در عدم کاربرد مایکوریزا، ورمی کمپوست صفر تن و با مصرف 300 کیلوگرم ازت خالص در هکتار به میزان 77/142 میلی گرم در کیلوگرم دانه به دست آمد و بیشترین عملکرد به میزان 96/16 تن در هکتار در کاربرد مایکوریزا ومصرف 12تن ورمی کمپوست و 300 کیلوگرم نیتروژن خالص در هکتار به دست آمد. نتایج این آزمایش نشان داد که مصرف 6 تن در هکتار ورمی کمپوست به همراه مایکوریزا و با 50 درصد کود نیتروژن بدون کاهش چشمگیر عملکرد85/14تن در هکتار ، میزان انباشت نیترات در دانه را به مقدار 65/46 میلی گرم در کیلوگرم دانه رساند که نشان داد که مصرف تلفیقی کود شیمیایی نیتروژن و ورمی کمپوست به همراه مایکوریزا باعث تعدیل اثرات زیانبار کودهای شیمیایی  می باشد و بهترین ترکیب کودی به دست آمده است.