اثر مقادیر سیلیس و کلسیم و تاریخ های برداشت بر عملکرد و اجزای عملکرد کلزا (Brassica napus L.)

به منظور بررسی اثر مقادیر سیلیس و کلسیم و تاریخ های برداشت بر عملکرد و اجزای عملکرد کلزا به صورت اسپلیت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در مزرعه ای آزمایشی در منطقه آفتاب استان تهران در دو سال زراعی 98-1397 و 99-1398 اجرا گردید. فاکتورهای آزمایشی شامل تاریخ برداشت در سه سطح یک هفته پس از شروع زرد شدن خورجین ها، دو هفته پس از شروع زرد شدن خورجین ها و زمان زرد شدن کامل خورجین ها، سیلیس در سه سطح صفر (شاهد)، 3 و 6 درصد از منبع سیلیکات سدیم و کلسیم در سه سطح 2، 4 و 6 درصد از منبع سولفات کلسیم  بود. نتایج نشان داد که اثر سال بر ارتفاع بوته، تعداد خورجین در بوته، تعداد دانه در خورجین و آنتوسیانین معنی دار بود و سال دوم بیش ترین میزان این صفات را به خود اختصاص داد. مشاهده شد که بهترین عملکرد دانه به مقدار 02/2477 کیلوگرم در هکتار و شاخص برداشت به میزان 83/24 درصد مربوط به برداشت یک هفته پس از شروع زرد شدن خورجین ها بود و با تاخیر در برداشت، وزن هزار دانه، عملکرد دانه، عملکرد بیولوژیک و شاخص برداشت کاهش و آنتوسیانین افزایش پیدا کرد. بر اساس نتایج، محلول پاشی سیلیس با افزایش 81/32 درصدی ارتفاع بوته، 8/11 درصدی تعداد خورجین در بوته، 48/31 درصدی تعداد دانه در خورجین، 2/17 درصدی وزن هزار دانه، 31/24 درصدی عملکرد دانه، عملکرد بیولوژیک و شاخص برداشت و کاهش آنتوسیانین و نشت الکترولیت همراه بود، بیش ترین اثر مثبت بر خصوصیات فیزیولوژیک و عملکرد و اجزای عملکرد در محلول پاشی 6 درصد سیلیس به دست آمد. با افزایش غلظت کلسیم، ارتفاع بوته، تعداد خورجین در بوته، تعداد دانه در خورجین، وزن هزار دانه، عملکرد دانه، عملکرد بیولوژیک و شاخص برداشت افزایش و آنتوسیانین و نشت الکترولیت کاهش پیدا کرد، حداکثر اثر مثبت در صفات مذکور در محلول پاشی 6 درصد کلسیم مشاهده گردید. نتایج بیانگر آن بود که سیلیس و کلسیم بر عملکرد و اجزای عملکرد اثر افزایشی روی هم داشتند و بهترین عملکرد دانه در مصرف 6 درصد سیلیس با 6 درصد کلسیم و برداشت یک هفته پس از شروع زرد شدن خورجین ها حاصل شد.