مطالعه تاثیر روز و شب بر التیام زخم های جلدی

پوست ساختاری پیچیده با سه لایه (اپیدرم، درم، هیپودرم) و انواع مختلف سلولی نظیر کراتینوسیت سلول های لانگرهانس و غیره می باشد. پوست به عنوان اولین سد دفاعی بدن، محافظت از بدن در برابر عوامل خارجی (نظیر مواد شیمیایی و آسیب های فیزیکی و...) را بر عهده دارد. فرآیند ترمیم زخم به دنبال هرگونه آسیب به پوست آغاز می گردد. ترمیم زخم شامل چهار مرحله التهابی، پاک سازی، تکثیر و بلوغ می باشد. ترمیم زخم تحت تاثیر عوامل زیادی قرار می گیرد که در این راستا ریتم شبانه روزی نیز مطرح است. ریتم شبانه روزی یک فرآیند بیولوژیکی است که از یک چرخه 24 ساعته پیروی نموده و فعالیت سلول های پوست و سایر ارگان های بدن را تحت تاثیر قرار می دهد. مطالعه حاضر با هدف مقایسه سرعت بهبود زخم در طول روز و شب انجام گردید. 40 سر موش صحرایی نر نژاد Sprague-Dawley تهیه و در شرایط دما، نور (12ساعت روشنایی/ 12 ساعت تاریکی) و تغذیه مناسب نگه داری، به صورت تصادفی انتخاب و به گروه های A و B تقسیم شدند. در گروه A زخم ها در ساعت 10-8 صبح و در گروه B زخم ها در ساعت 9-11 شب ایجاد شدند. ارزیابی نتایج براساس اندازه گیری روزانه سطح زخم (توسط برنامه Digimizer)، بلافاصله پس از ایجاد زخم و (در روزهای 3، 7، 10،14 و 21 روز پس از ایجاد زخم) جهت تعیین میزان بهبودی بالینی و ارزیابی بیوشیمیایی (اندازه گیری میزان هیدروکسی پرولین) جهت مقایسه میزان بهبود زخم به ترتیب در روز 10 و 21 مطالعه بر روی نمونه های پوست در هر دو گروه صورت پذیرفت. میزان هیدروکسی پرولین در روز 21 در گروه A نسبت به گروه B به طور قابل توجهی افزایش یافته بود. اندازه گیری ابعاد زخم و روند بهبودی، افزایش معنی داری را در زخم های ایجاد شده در گروه A در روز 21 نشان دادند. نتایج مطالعه حاضر نشان می دهد زخم های ایجاد شده در روز سریع تر از زخم های ایجاد شده در شب بهبود یافته اند.