رابطه بین تاب آوری و تحمل پریشانی در مادران دارای کودک با نشانگان نقص توجه بیش فعالی: نقش میانجی انعطاف پذیری شناختی و دشواری در تنظیم هیجان

با توجه به بار روانی اجتماعی بالای داشتن کودک دارای نشانگان نقص توجه بیش فعالی و اهمیت تاب آوری در مادران آن ها، هدف از پژوهش حاضر بررسی رابطه بین تاب آوری و تحمل پریشانی در مادران دارای کودک مبتلا به نشانگان نقص توجه   بیش فعالی با در نظر داشتن نقش میانجی انعطاف پذیری شناختی و دشواری در تنظیم هیجان بود. روش پژوهش همبستگی با روش تحلیل مسیر بود. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه مادران دارای کودک مبتلا به نشانگان نقص توجه بیش فعالی مراجعه کننده به کلینیک های روان شناختی تهران در تابستان 1402 بود که به روش نمونه گیری در دسترس، 426 نفر انتخاب و به پرسشنامه ها پاسخ دادند که پس از فرایند غربالگری، در نهایت 400 پرسشنامه تحلیل شد. ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه تاب آوری کانر و دیویدسون (2003)، پرسشنامه تحمل پریشانی سیمونز و گاهر (2005)، انعطاف پذیری شناختی مارتین و روبین (1995) و دشواری در تنظیم هیجان گراتز (2004) بود که توسط آزمودنی ها تکمیل شد. نتایج پژوهش نشان داد تحمل پریشانی هم به صورت مستقیم (244/0=β، 01/0>p) و هم به صورت غیرمستقیم (240/0=β، 01/0>p) با میانجی گری انعطاف پذیری شناختی و دشواری در تنظیم هیجان، بر تاب آوری تاثیر دارد و مدل پیشنهادی نیز از برازش کافی برخوردار است (IFI، NFI، CFI، GFI > 90/0 و SRMR، RMSEA < 08/0). نتایج پژوهش حاضر می تواند به عنوان الگویی نظری و کاربردی برای درک ارتباط تحمل پریشانی با تاب آوری مادران کودکان دارای نشانگان نقص توجه بیش فعالی از طریق مدنظر قرار دادن متغیرهای میانجی انعطاف پذیری شناختی و دشواری در تنظیم هیجان در نظر گرفته شود.