بررسی الگوی مقاومت دارویی در باکتری های مولد عفونت های ادراری در بیماران مراجعه کننده به دو مرکز درمانی و تشخیص طبی شهر یزد، ایران

عفونت های مجاری ادراری (UTI[1]) از بیماری های عفونی شایع در سنین جوانی و میانسالی می باشد. تجویز آنتی بیوتیک های در طیف گسترده و افزایش مقاومت آنتی بیوتیکی، تعیین الگوی مقاومت باکتری ها را در پیشبرد درمان ضروری می سازد. هدف از این مطالعه، تعیین الگوی مقاومت دارویی در باکتری های مولد عفونت های ادراری در بیماران مراجعه کننده به دو مرکز درمانی و تشخیص طبی شهر یزد، ایران بود. این مطالعه توصیفی- مقطعی در یک دوره یک ساله (1398) برروی 3563 نمونه عامل UTI بخش میکروب شناسی آزمایشگاه تشخیصی مرکزی و بیمارستان شهید صدوقی یزد انجام شد. باکتری های جداشده با روش های فنوتیپی شناسایی و مقاومت آنتی بیوتیکی جدایه ها به روش دیسک دیفیوژن انجام شد. از 3563 جدایه مثبت 4/80 درصد از بیماران سرپایی و 19/6 درصد از بیماران بستری جدا شد. شایع ترین باکتری های عامل  UTI در دو مرکز شامل: اشریشیا کلی (57/8 درصد)، کلبسیلا پنومونیه (9/7 درصد)، استافیلوکوکوس اورئوس (9/1 درصد)، استرپتوکوکوس آگالاکتیه (7 درصد) و اسینتوباکتر (0/2 درصد) بود. بیشترین مقاومت آنتی بیوتیکی در جدایه های اشرشیاکلی بیماران سرپایی آموکسی سیلین-کلاوونات (62/9 درصد) و سپس نالیدیکسیک اسید (61/9 درصد) و در بیماران بستری آمپی سیلین (86 درصد) و کوتریموکسازول (72 درصد) بود. بیش از نیمی از این جدایه ها ESBL مثبت بودند. از آن جا که توزیع مقاومت آنتی بیوتیکی جدایه های عامل UTI در بیماران بستری و سرپایی متغیر می باشد از این رو تعیین مقاومت آنتی بیوتیکی عوامل عفونت در مراکز تشخیصی- درمانی در مناطق مختلف جغرافیایی اهمیت دارد.