کارایی تلفیق علف کش های پیش رویشی و پس رویشی در جذب عناصر غذایی و جمعیت علف های هرز در نظام کشت کنجد- گندم در خوزستان

به منظور بررسی علف کش های پیش رویشی و پس رویشی جهت بررسی جمعیت علف های هرز و میزان جذب عناصر غذایی توسط گندم و علف های هرز، پژوهشی به صورت طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در سال زراعی 1399-1398 در مزرعه شماره یک گروه مهندسی و تولید ژنتیک گیاهی دانشکده کشاورزی، دانشگاه شهید چمران اهواز اجرا شد. تیمارهای این آزمایش شامل؛ شاهد بدون کنترل، شاهد وجین دستی، پندیمتالین+آتلانتیس، پندیمتالین+متریبوزین، تریفلورالین+آتلانتیس، تریفلورالین+متریبوزین، پندیمتالین+توفوردی،تریفلورالین+توفوردی، کشت مخلوط ماش سبز+توفوردی وتوفوردی بر روی گندم رقم مهرگان اعمال شدند. در بررسی وضعیت جمعیتی علف های هرز تنوع زیادی در بین تیمارهای آزمایشی مشاهده شد. بر این اساس، در مرحله 60 روز پس از کاشت، میانگین تعداد علف های هرز برابر با 5/6 بوته در مترمربع بود که در تمامی تیمارهای کنترل علف هرز تغییرات محسوسی را نشان داد. با توجه به نتایج به دست آمده در این مرحله رشدی،  تیمارهای پندیمتالین+آتلانتیس و  پندیمتالین+متریبوزین باعث کاهش معنی دار جمعیت علف های هرز در مقایسه با تیمار شاهد شد. به طورکلی تیمارهای وجین دستی، پندیمتالین+آتلانتیس، به واسطه کاهش میزان تداخل علف های هرز و افزایش میزان جذب عناصر نیتروژن، فسفر و پتاسیم در اندام هوایی، سبب بهبود خصوصیات رشدی و عملکردی گندم شدند. در مقابل سه تیمار کنترلی تریفلورالین+آتلانتیس، تریفلورالین+متریبوزین و تریفلورالین+توفوردی تاثیر منفی بر مقادیر نیتروژن جذب شده در گندم داشتند و سبب افت معنی دار این صفت نسبت به شرایط شاهد شدند. به صورت کلی می توان نتیجه گرفت که استفاده از علف کش پندیمتالین به صورت پیش رویشی همراه با علف کش های آتلانتیس و متریبوزین می تواند در کنترل جمعیت علف های هرز در ابتدای رشد گندم باعث افزایش جذب عناصر غذایی و افزایش عملکرد گندم شود.