نقدی بر نحوه توزیع عمومی وسایل پیشگیری از بارداری با توجه به قانون حمایت از خانواده و جوانی جمعیت

حق باروری، چه در قالب مثبت و چه در شکل منفی خود، در تمام ادیان و مذاهب و به عنوان یک اصل مهم در اسناد بین المللی و حقوق بشری، به شکل حقی حمایت شده و مطالبه کردنی، مطرح شده است؛ باوجوداین، تجربه ی رشد منفی جمعیت در کشور ایران، در سال های اخیر، با سابقه ی اسناد و قوانین مذهبی و پشتوانه های فقهی و کلامی، نشان از ضرورت توجه دولت به دلایل این پدیده و تلاش برای رفع آن دارد. هرچند لزوم مثبت شدن نرخ رشد جمعیت، حائز اهمیت است و دولت ها بنا بر چشم اندازهای خود، حق توصیه دارند، اما حق هر خانواده است که آزادانه به تصمیم خود در خصوص باروری یا عدم باروری عمل کند. با اینکه این حق، کفایت تصمیم را ایجاد می کند، نباید از پیامدهای مثبت و منفی قانونگذاری ها درباره ی افزایش جمعیت تحت هر هدف و عنوانی، غافل ماند. آموزش این پیامدها بر عهده ی دولت هاست؛ همچنین، حق شهروندان است که از این پیامدها آگاهی یابند، سپس آزادانه تصمیم بگیرند؛ اختیار عملی که در قانون حمایت از خانواده و جوانی جمعیت، از نظر مقنن دور مانده است و به بازبینی نیاز دارد. در این پژوهش کوشش شده است با بررسی دیدگاه های مختلف و متون علمی و حقوقی داخلی و خارجی، اولا آزادی افراد در اعمال حق باروری، اثبات و ثانیا محاسن و معایب ماده ی 51 قانون حمایت از خانواده و جوانی جمعیت، روشن شود؛ در نهایت، پیشنهاداتی برای تغییر این ماده ی قانونی و نگرش قانونگذار به راهکارهای افزایش نرخ رشد جمعیت، ارائه گردد.