تجزیه و تحلیل فنوتیپی و ژنوتیپی مقاومت آنتی بیوتیکی در پروتئوس ولگاریس جدا شده از بیماران ICU در بیمارستان های بغداد

  پروتئوس ولگاریس، یک باکتری گرم منفی، یکی از علل شایع عفونت های انسانی به ویژه عفونت های مجاری ادراری (UTIs) می باشد. این مطالعه با هدف ارزیابی الگوهای مقاومت چند دارویی پروتئوس ولگاریس جدا شده از نمونه های بالینی مختلف انجام شد و تاثیر آن بر عفونت های مرتبط با مراقبت های بهداشتی را روشن کرد.

  در این مطالعه مقطعی، 300 نمونه بالینی شامل 100 نمونه ادرار، 50 نمونه زخم، 50 نمونه واژینال، 50 کشت خون و 50 نمونه خلط جمع آوری شد. همه نمونه ها به همان تعداد (50:50) انتخاب شدند، به جز نمونه های ادرار (100) زیرا نمونه های ادرار در این مطالعه بیشتر در مجموعه بیماران مورد مطالعه موجود بود که عفونت های ادراری پیشرفته تری را ارائه کردند. تکنیک های فنوتیپی و مولکولی برای شناسایی و شناسایی این باکتری ها با تمرکز بر شناسایی ژن های مقاومت مانند UreC و blaCTX-M استفاده شد.

  از بین 300 نمونه بالینی، 150 نمونه کشت مثبت برای گونه پروتئوس به دست آمد. این جدایه ها از نمونه های بالینی مختلف شامل 48 درصد از ادرار، 32 درصد از زخم، 10 درصد از واژن، 8 درصد از خون و 2 درصد از خلط به دست آمد. از 100 ایزوله P. vulgaris، 88٪ ژن های مقاومت در DNA کروموزومی و پلاسمیدها را نشان دادند. به طور خاص، 75٪ حامل ژن UreC و 50٪ حامل ژن blaCTX-M بودند. بیشترین شیوع این ژن های مقاوم در نمونه های ادرار و چرک زخم مشاهده شد.

  این مطالعه شیوع نگران کننده ایزوله های P. vulgaris مقاوم به چند دارویی (MDR) به ویژه در عفونت های دستگاه ادراری زنان را نشان داد. حضور ژنومی ژن UreC که آنزیم اوره آز را کد می کند و ژن blaCTX-M که به سفوتاکسیم مقاومت می کند، بر ضرورت استراتژی های ضد میکروبی موثر در مبارزه با این عفونت ها تاکید می کند.