رابطه بین سبک های دلبستگی نا ایمن و خودتنظیمی هیجانی با اضطراب مرگ در پرستاران شاغل در بخش های کرونا شهر تبریز

اضطراب مرگ از جمله تنش های بشر می باشد که در بعضی از مشاغل از جمله پرستاری به صورت روزمره وجود دارد. خودتنظیمی هیجان شامل فرایند کنترل، ابراز هیجان ها می باشد. پژوهش حاضر با هدف تعیین رابطه بین سبک های دلبستگی ناایمن و خودتنظیمی هیجانی با اضطراب مرگ در پرستاران شاغل در بخش های کرونا شهر تبریز انجام شد. 

این پژوهش یک مطالعه توصیفی- همبستگی بود. ابزارهای پژوهش پرسشنامه اضطراب مرگ Templer، سبک های دلبستگی Hazan  و پرسشنامه خودتنظیمی هیجانی Granefske بود. جامعه ی آماری کلیه پرستاران مرد و زن مشغول به کار در بخش های کرونا مرکز آموزشی درمانی سینا، امام رضا و بیمارستان ولیعصر شهر تبریز در سال 1401 بود. حجم نمونه این پژوهش با استفاده از فرمول کوکران 184 نفر بود که به روش دردسترس انتخاب شدند و تجزیه و تحلیل داده ها به روش همبستگی پیرسون توسط نرم افزار spss-25 انجام شد. سطح معناداری آزمون آماری 05/0 بود. 

نتایج نشان داد، بین سبک دلبستگی ناایمن دوسوگرا با اضطراب مرگ پرستاران رابطه مستقیم وجود دارد (05/0> P)، بین خودتنظیمی هیجان و اضطراب مرگ رابطه وجود دارد (05/0> P). بین راهبردهای منفی تنظیم هیجان با اضطراب مرگ رابطه مستقیم و بین راهبردهای مثبت تنظیم هیجان با اضطراب مرگ رابطه معکوس وجود دارد (05/0> P).  براساس نتایج بین سبک دلبستگی ناایمن اجتنابی با اضطراب مرگ رابطه معنی داری وجود ندارد (05/0> P).

طبق نتایج بین سبک دلبستگی ناایمن دوسوگرا و تنظیم هیجان با اضطراب مرگ در پرستاران شاغل در بخش کرونا رابطه دارد. بنابراین می توان با آموزش تنظیم هیجان و شناسایی پرستاران با سبک های ناایمن دلبستگی از میزان اضطراب پرستاران بخش کرونا کاست.