ساخت پارچه محافظ اشعه ایکس و اشعه رادیواکتیو بر پایه نانوذرات اکسید بیسموت، اکسید تنگستن و کیتوسان

تاثیرات سرطانزا پرتو ایکس در سال های اخیر اثبات شده است. امروزه، در بسیاری از دستگاه ها، از جمله لباس های حفاظتی ساخته شده از سرب، محافظت از بدن در برابر اشعه ایکس انجام می شود؛ اما لوازم حفاظت شخصی ایکس ری از - سرب دارای مشکلاتی از جمله سمیت، عدم انعطاف پذیری و وزن بالا هستند. همچنین حوادث هسته ای اتفاق افتاده در یک قرن اخیر، آثار و نتایج جبران ناپذیری را در بر داشته است. پیامدهای ناشی از پرتوهای ساطع شده از انفجار هسته ای با توجه به نوع ماده رادیواکتیو پخش شده در جو ضمن آلوده کردن آب، خاک و گیاهان، سبب بیماری های مختلف پوستی و حتی تغییر در ساختار DNA شده که نسل های آینده نیز از آن مصون نبوده اند. یکی از راهکاری محافظت کننده در برابر این تشعشات استفاده از محافظ های سربی است. از آنجایی که سرب یک فلز سمی و بسیار سنگینی است؛ پس باید برای محافظت از اثرات مخرب آنها پوششی ساخته شود که عاری از سرب باشد تا بتواند بر این اساس بیماران و پرسنل رادیولوژی را در برابر پرتوهای یونیزان غیرضروری محافظت کند. بیسموت و تنگستن شباهت فراوانی با سرب دارند و می توانند گزینه جایگزین مناسبی با سرب باشند. این دو عنصر مزایای فراوانی دارند از جمله اینکه غیرسمی هستند و چگالی کمتری داشته و محصول ارزانتری می توان از آنها تهیه کرد و از همه مهمتر اینکه سازگازی بهتری با محیط زیست داشته و تضعیف بیشتری نسبت به سرب ایجاد می کنند. به طور کلی در این مطالعه پارچه ی حاوی نانوذرات اکسید بیسموت، اکسید تنگستن و چسب کیتوسان تهیه شد. برای تایید سنتز صحیح مواد تهیه شده از آنالیز پراش اشعه ایکس (XRD) استفاده شد. از روش دوزیمتری جاذب اشعه ایکس و روش گایگر مولر به ترتیب برای سنجش میزان جذب تشعشات توسط پارچه ها استفاده شد، بهترین نتیجه مربوط به نمونه حاوی ترکیب نانوذرات اکسید بیسموت و اکسید تنگستن بود که توانست میزان تشعشات را به میزان 70% نسبت به پارچه ساده کاهش دهد. همچنین مشخص شد، پارچه با پوشش نانوذرات اکسید بیسموت+نانوذرات اکسید تنگستن نشان داد که جذب بهتری نسبت به سایر نمونه ها دارد.