ارزیابی تناسب آنتروپومتریک اعضای هیئت علمی با مشخصه های ایستگاه کار اداری آن ها

اختلالات اسکلتی عضلانی یکی از چالش های سلامتی اعضای هیئت علمی است که تاثیرات نامناسبی بر کارایی و کیفیت زندگی کاری آنان دارد. هدف مطالعه ی حاضر بررسی رابطه ی این اختلالات و عدم تناسب آنتروپومتریک بین ابعاد بدنی آنان و ابعاد ایستگاه کاری شان خواهد بود.

 این پژوهش در میان 22 نفر از اعضای هیئت علمی، پس از کسب رضایت آگاهانه و به صورت سرشماری انجام گرفت. شیوع اختلالات با استفاده از پرسش نامه ی کرنل، ارزیابی ایستگاه کار با روش ROSA (Rapid Office Strain Assessment) صورت گرفت. سپس، 14 بعد آنتروپومتری (به تفکیک جنسیت) با تعیین چارک ها و 13 مشخصه ی ایستگاه کاری اندازه ‎گیری شد. در نهایت، برای ارزیابی تناسب آنتروپومتریک، 11 معیار به کار گرفته شد. از نرم افزار SPSS نسخه ی 26 برای تحلیل داده ها استفاده شد.

 حدود 46 درصد از آزمودنی ها در یکی از نواحی سامانه ی اسکلتی عضلانی درد و ناراحتی را تجربه کرده و نواحی مچ دست، گردن، شانه ی چپ و کمر به ترتیب درگیرترین نواحی بودند. نتایج روش ROSA نشان می دهد که ایستگاه کاری 22/73 درصد از آزمودنی ها نیازمند بهبودهای ارگونومیک هستند. بیشترین عدم تناسب به ترتیب، در معیارهای طول تنه-طول تکیه گاه کمری صندلی، ضخامت ران در حالت نشسته-فاصله ی بین ران تا میز و عرض شانه-عرض تکیه گاه صندلی وجود دارد.

 نشانه هایی از ارتباط بین شیوع بالای اختلالات اسکلتی عضلانی و عدم برقراری تناسب آنتروپومتریک/دانش ناکافی اعضای هیئت علمی در حوزه ی ارگونومی مشاهده می شود. این مسئله ضرورت توجه به مشخصه های ارگونومیک/آنتروپومتریک میز و صندلی اداری حین خرید ملزومات اداری و ارتقای دانش ارگونومی را یادآور می شود.