مطالعه ایمونوتوکسیسیتی ناشی از آلاینده های گازی نفت خام در تکوین جنین و نوزادان موش صحرایی

آلودگی محیط زیست و به خصوص آلاینده های نفت و گاز در سلامت مادر و جنین دارای تاثیری مخرب است.  در این تحقیق اثرات مستقیم گاز های نفتی بر تکوین و عملکرد اجزای سیستم ایمنی در دوران قبل از تولد جنین و ابتدای نوزادی در موش صحرایی بررسی شده است.  36 سر موش های صحرایی باردار در 2 گروه آلاینده و کنترل تقسیم بندی شدند.  از روز نخست بارداری گروه آلاینده به مدت 5 ساعت در روز در معرض بخارات نفتی در محفظه ویواریوم قرار گرفتند.  برداشت نمونه طحال جنین جهت بررسی بیان ژن های فاکتور نکروز توموری الفا (TNFα)، اینترفرون بتا-1، لنفوتوکسین آلفا (LTα) و فاکتور تغییر دهنده رشد بتا (TGFβ1) در روز 20 جنینی انجام شد.  میزان تام ایمونوگلوبولین و پاسخ نسبت به گلبول های قرمز گوسفند در نوزادان بررسی شدند.  همچنین، ایمنی ذاتی از نظر فعالیت باکتری کشی سرم، لیزوزیم، مایلوپراکسیداز، آنتی تریپسینی و کمپلمان ارزیابی شد.  بیان ژن های ذکر شده در سنین 15 و 30 روزگی نوزادان نیز نسبت به گروه کنترل مقایسه شد.  نتایج حاصل شده بیان گر کاهش معنی دار فعالیت لیزوزیم، سیستم کمپلمان و میلوپراکسیداز و کاهش غیر معنی دار فعالیت باکتری کشی سرم و پاسخ ایمنی هومورال گروه آلاینده نسبت به گروه کنترل است.  کاهش سطح بیان لنفوتوکسین و اینترفرون یک بتا و افزایش سطح بیان فاکتور نکروز توموری آلفا و اینترلوکین 1 و 10 جنین های گروه آلاینده مشاهده شد.  همچنین، افزایش نسبی فاکتور نکروز توموری و فاکتور رشد تغییر دهنده بتا وابسته به سن در زاده های گروه آلاینده مشاهده شد.  در مجموع، بخار ناشی از آلاینده های نفتی دارای اثر مخرب و چشم گیری بر پاسخ های سیستم ایمنی ذاتی، هومورال و سلولی زاده های مادران مجاور شده با این ترکیبات هستند.  مکانیسم دخیل بر این تاثیرات و بررسی راه های کاهش این تاثیرات مخرب می تواند در مطالعات آینده بررسی گردد.