ارتباط بین کتوز تحت بالینی با شاخص های انرژی و ریزمغذی ها در میش های آبستن

مسمومیت آبستنی و کمبود مس و روی از اختلالات متابولیکی و تغذیه ای رایج در انتهای آبستنی میش ها بوده که عموما با خساراتی همراه است.  بروز توام آن ها در میش ها احتمال تاثیرگذاری و مرتبط بودن آن ها را تقویت می نماید.  تعداد 127 راس میش با آبستنی سنگین انتخاب و ارتباط غلظت سرمی بتا هیدروکسی بوتیرات (BHB) با اسیدهای چرب غیراستریفیه (NEFA)، گلوکز، کلسترول، تری گلیسیرید، مس و روی در آستانه و برش های متفاوت تعیین شد.  پس از تایید آبستنی، مقدار 5 میلی لیتر خون وداجی تهیه و سرم برای ارزیابی شاخص ها به کار رفت.  میانگین غلظت BHB خون میش های آبستن 0/75 و دامنه 1/39-0/13 میلی مول/لیتر بود.  فراوانی و درصد میش های با BHB کم تر از 0/79 تعداد 72 راس، بین 0/99-0/80 تعداد 48 راس (37/8 درصد)، 1/9-1 تعداد 6 راس (4/7 درصد) و 1/39-1/2 میلی مول/لیتر تعداد 1 راس (0/8 درصد) بود.  میانگین کلی غلظت NEFA 0/42میلی مول/لیتر، گلوگز 50، کلسترول 55/9، تری گلیسیرید 29/3 میلی گرم/دسی لیتر، مس 98/6 و روی 76/9 میکروگرم/دسی لیتر بود.  میانگین غلظت NEFA، گلوکز و مس در بین میش های با گروه بندی کمتر از 0/79 میلی مول/لیتر BHB معنی دار بود.  این مقایسه در بین گروه های با آستانه 0/8 و 1 میلی مول/ لیتر BHB، فقط برای NEFA و کلسترول معنی دار بود.  بین BHB/NEFA (r=0.31) و مس/روی (r=0.42) در آستانه 0/8 میلی مول/لیتر BHB در میش های با کتوز تحت بالینی همبستگی وجود داشت.  در آستانه 1 میلی مول/لیتر BHB، بین BHB/گلوکز (r=-0.55)، گلوکز/مس (r=0.38)، کلسترول/تری گلیسیرید (r=0.33)، کلسترول/مس (r=0.27)، کلسترول/روی (r=0.26) و مس/روی (r=0.42) روابط مثبت معنی داری وجود داشت.  لذا می توان گفت که میزان ابتلا به کتوز تحت بالینی در میش های آبستن در آستانه 0/8 میلی مول/لیتر 38 درصد و در آستانه 1 حدود 4/7 درصد است.  غلظت سرمی مس و روی میش ها در دامنه طبیعی بوده و کمبودی مشاهده نشد.  BHB با غلظت مس و روی مرتبط نبوده ولی در غلظت نیفا، گلوکز و کلسترول تاثیرگذار بود.  نهایتا تغییرات BHB در غلظت مس و روی موثر نبوده و مستقل از همدیگر می باشند.