بررسی پایداری کشت گندم دیم در شهرستان میانه با استفاده از فرایند تحلیل سلسله مراتبی

هدف اصلی این تحقیق بررسی پایداری کشت گندم دیم در شهرستان میانه، در سال های زراعی 1399-1396 می باشد.

برای وزن دهی شاخص ها از روش تحلیل سلسله مراتبی استفاده گردید. ابعاد اجتماعی، اقتصادی و زیست محیطی به عنوان معیار های تصمیم گیری ارزیابی پایداری و برای هر یک از این ابعاد، پنج شاخص در نظر گرفته شد. پرسش نامه های مقایسات زوجی تحلیل سلسله مراتبی تنظیم و با مراجعه حضوری، 30 پرسشنامه توسط گندمکاران دیم و 40 پرسشنامه توسط کارشناسان مدیریت جهاد کشاورزی و اداره منابع طبیعی شهرستان میانه تکمیل شده و وزن شاخص ها برای هر گروه استخراج گردید.

از نظر هر دو گروه جنبه اقتصادی دارای وزن بالاتری بوده سپس به ترتیب ابعاد زیست محیطی و اجتماعی قرار دارند. در جنبه اقتصادی، از دیدگاه هر دو گروه شاخص های نسبت هزینه به درآمد در هر هکتار و عملکرد در هکتار جزء مهم-ترین شاخص ها بوده و در مجموع نیز این دو شاخص بالاترین وزن نسبی نهایی را نیز کسب کردند. در جنبه اجتماعی، شاخص های خودکفایی در تولید گندم و تعداد ناظر طرح گندم به تعداد گندمکار از دیدگاه کارشناسان و درصد بیمه روستایی از نظر کشاورزان دارای بیشترین تاثیر روی پایداری کشت گندم دیم می باشند. در بعد زیست محیطی، شاخص شخم حفاظتی یا حداقل، دارای بیشترین اهمیت وزنی برای هر دو گروه بودند.

توصیه میشود استفاده از بذور اصلاح شده افزایش یافته و با افزایش کارایی استفاده از نهاده ها و تعیین اصولی و به موقع قیمت تضمینی خرید گندم در جهت افزایش عملکرد و کاهش نسبت هزینه ها به درآمد اقدام گردد.