جایگاه فقهی حکومت اسلامی و نقش مردم سالاری در آن

دو مساله بنیادین در باب حکومت اسلامی وجود دارد:1-جایگاه فقهی حکومت اسلامی2-نقش مردم در حکومت اسلامی. پاسخ های مختلف و متنوعی به دو مساله مذکور داده شده، به طوری که نوع پاسخ ارائه شده می تواند مشروعیت یا عدم مشروعیت را در پی داشته باشد. در بین متفکران اسلامی نیز رویکردهای گوناگونی به این دو مساله وجود دارد بطوری که برخی قائل به تحریم برپایی حکومت در زمان غیبت و در مقابل برخی عقیده بر تداوم اوامر اجتماعی الهی و وجوب برپایی آن را دارند و بر این اساس هر کدام ساختار خاصی از قدرت سیاسی را در طول تاریخ اسلام عرضه می دارند. اما در اسلام حقیقی، که در حکومت انبیا و جانشینان راستینشان نمود عینی پیدا کرده است، رویکرد حضور مردم در تشکیل و بطن حکومت پررنگ می باشد. به همین جهت سیستم و روش حکومتی که به تبع آن پاسخ ها بیرون داده شده است، بیشتر متمرکز بر نقش اصلی مردم در حکومت و اعطا قدرت سیاسی به آنان است و این امر در اسلام شیوه ی حکومت را بیرون می دهد و از آن حمایت به عمل می آورد، بطوری که مردم سالاری دینی را به مثابه عمده ترین ساز و کار ممکن جهت تحقق این هدف (برپایی حکومت و تداوم آن) برمی گزیند. با توجه به گزاره های ذکر شده پژوهش فوق این هدف را دنبال می کند که  بر پایی حکومت اسلامی در زمان غیبت مشروع بوده و در تشکیل و استمرار، وابستگی تنگاتنگی با دموکراسی دارد. پژوهش با روش تحقیق توصیفی- تحلیلی انجام شده است.