تحلیل تحولات نسلی و عدالت اجتماعی در سپهر برنامه های توسعه بعد از انقلاب اسلامی در ایران

جامعه ی در حال گذار ایران در مواجهه با تحولات گسترده ی اجتماعی، فرهنگی، اقتصادی و سیاسی در دهه های اخیر در معرض تفاوت های گسترده ای از حیث ارزشی و رفتاری در بین نسل های جدید قرار گرفته است. چنین تحولاتی ضرورت توجه ویژه ی سیاستگذاران و برنامه ریزان کلان دولتی را می طلبد. مقاله ی حاضر با هدف تبیین میزان توجه سیاستگذاران کلان در قالب برنامه های توسعه به تحولات نسلی نگاشته شده است. چارچوب نظری این مقاله برگرفته از رهیافت نظریه ی تضاد نسلی بوردیو مبنی بر توجه به توزیع نامتوازن منابع قدرت و ثروت در بین نسل ها می باشد. این پژوهش با رهیافت نهادی به بررسی قوانین برنامه های توسعه پرداخته و میزان توجه برنامه ی توسعه به انتقال ارزش ها جهت کاهش شکاف نسلی و همچنین توجه برنامه های توسعه به توزیع متوازن منابع و امکانات جهت جلوگیری از تعمیق شکاف نسلی را مورد بررسی قرار می دهد. نتایج پژوهش نشان می دهد در هر دو بعد انتقال ارزش ها و تلاش برای توزیع منابع و ایجاد عدالت اجتماعی برنامه های توسعه سیاست های متعددی را تدوین و تصویب نموده است.