بررسی القای آپوپتوز توسط عصاره هیدروالکلی گیاه آرتمیزیا سیبری (درمنه دشتی) و آرتمیزیاولگاریس بر روی سلول های ملانومای موشی B16

امروزه استفاده از گیاهان دارویی در درمان بیماری های مختلف رشد چشمگیری داشته است که یکی از این بیماری های مهم سرطان می باشد. هدف از انجام این مطالعه بررسی القاء آپوپتوز توسط گیاه آرتمیزیا سیبری و آرتمیزیا ولگاریس بر روی رده سلولی B16 (ملانوما) می باشد.

ابتدا عصاره ی هیدروالکلی این دو گیاه توسط پرکولاسیون تهیه و سلول های کشت داده شده B16 برای انجام تست های مورد نظر مورد استفاده قرار گرفت. با توجه به IC50  به دست آمده از تست MTT تست های اندازه گیری میزان سیتوکروم سی و کاسپاز 3 توسط کیت استاندارد انجام شد. همچنین برای شناسایی جزء فعال از کوئرستین به عنوان شاخص فلاونوئیدی استفاده شد.

بر اساس تست درصد بقاء میزان IC50 گیاه آرتمیزیا سیبری 480 میکروگرم/میلی لیتر و گیاه آرتمیزیاولگاریس 5000 میکروگرم/میلی لیتر محاسبه شد. همچنین  I C50فلاونوئید کوئرستین  نزدیک به 500  میکروگرم/میلی لیتر بود. نتایج حاصل از تست نشان دهنده تفاوت معنی دار فعالیت کاسپاز 3 در گروه های مورد مطالعه نسبت به کنترل منفی (DMSO) و کنترل مثبت (25 میکروگرم/میلی لیتر Doxorubicin) در گیاه آرتمیزیاولگاریس می باشد و در حالی که افزایش فعالیت کاسپاز 3  در گیاه آرتمیزیا سیبری نسبت به کنترل منفی (DMSO) وجوددارد. نتایج حاصل از تست نشان دهنده ی افزایش معنادار سیتوکروم سی آزاد شده در گروه های مورد مطالعه و در هر دو گیاه نسبت به گروه کنترل (DMSO) می باشد.

 با توجه به نتایج این مطالعه می توان نتیجه گرفت که هر دو گیاه باعث القاء آپوپتوز از مسیر درون سلولی و میتوکندریایی می شوند؛ هرچند جداسازی اجزاء فعال گیاه برای مطالعات درون سلولی و برون سلولی بعدی ضروری است.