بررسی رفتار شیارشدگی قیرهای اصلاح شده با پلی اتیلن سنگین و گیلسونایت در دماهای بالا

در سال های اخیر به منظور بهبود خواص عملکردی قیرهای خالص، پژوهشگران به سوی اصلاح قیر با استفاده از مواد مختلفی از جمله مواد شیمیایی، پلیمری، نانو مواد و غیره روی آورده اند. شیارشدگی یکی از مهم ترین و رایج ترین خرابی هایی است که در روسازی آسفالتی ایجاد می شود. برای بررسی آزمایشگاهی تاثیر مواد افزودنی روی خرابی شیارشدگی، در پژوهش حاضر از دو نوع اصلاح کننده شامل گیلسونایت (قیر طبیعی معدنی) و پلی اتیلن سنگین استفاده شده است. به همین منظور، قیر خالص 100/85 مصرفی، با سه مقدار 4، 8 و 12 درصد وزنی قیر با گیلسونایت و سه مقدار 2، 4 و 6 درصد وزنی قیر با پلی اتیلن سنگین، و با مخلوط کن برش بالا اختلاط پیدا کرده است. با انجام آزمایش برش دینامیکی در 4 دمای 58، 64، 70 و 76 درجه سانتی گراد، اثر مواد افزودنی روی شیارشدگی بررسی شده است. بر اساس نتایج آزمایش رئومتر برش دینامیکی، می توان گفت که پیرشدگی کوتاه مدت قیر اصلاح شده، اثر معنی داری روی میزان شیارشدگی براساس پارامتر G*/sinδ دارد. نتایج نشان می دهد که کمترین مقدار شیارشدگی قیر در دماهای 58، 64، 70 و 76 درجه سانتی گراد در شرایط قبل از پیرشدگی، مربوط به قیر اصلاح شده با 4 درصد پلی اتیلن است اما در میان نمونه های پیرشده، نمونه قیر حاوی 6 درصد پلی اتیلن سنگین، رفتار شیارشدگی بهتری از خود نشان داده است. رفتار شیارشدگی قیرهای اصلاح شده با گیلسونایت نیز نشانگر آن است که با افزایش درصد گیلسونایت تا 12 درصد، نرخ مقاومت شیارشدگی قیر نیز روندی افزایشی داشته است و اثربخشی آن در نمونه های پیرشده قابل توجه تر است.