طبیعت چند کارکردی کشاورزی در تعامل با سازمان جهانی تجارت

آیا اصلاحات مربوط به سیاستهای کشاورزی، که سرانجام در دور اروگوئه صورت موافقتنامه به خود گرفت، با اهداف سیاستهای داخلی کشورها همچون تامین غذای کافی، حفاظت از محیط زیست و قابلیت پایداری در مناطق روستایی سازگار است؟
این مقاله به بررسی این سوال خواهد پرداخت که آیا بخش کشاورزی به دلیل تولید همزمان «منافع جانبی غیر بازاری» و تولید کالاهای عمومی در کنار تولید مواد غذایی و الیاف در بازار (خصلتی که به کشاورزی ماهیتی چند کارکردی بخشیده است)، مستحق حمایتهای قیمتی و مرزی است؟
آیا این منافع جانبی هزینه بر بخش کشاورزی می تواند از میزان عوارض منفی این بخش، که در مصاف با منافع جانبی سایر بخشهای اقتصادی تولید است، فراتر رود؟ آیا مازاد تولید کشاورزی تا چه حد همچنان در منحنی عرضه قرار دارد؟ و کارامدترین روش های افزایش تولید کشاورزان تا رسیدن به مرز بهینه جامعه چیست؟
در این مقاله نتیجه گیری می شود که تنها به یک مبادله تجاری در مقیاس کوچک نیاز است تا بتوان از یک سو به اهداف سیاستهای داخلی و از سوی دیگر به اهداف مبتنی بر اصلاح نظام حمایت از بخش کشاورزی دست یافت.