تاثیر مداخلات روان شناختی بر مشکلات خواهر و برادران کودکان عقب مانده

شیوع مشکلات هیجانی رفتاری در خواهران و بردران سالم کودکان عقب مانده ذهنی 1.6 تا 2 برابر جمعیت افراد عادی است. این امر می تواند آینده این کودکان را به شدت تحت تاثیر قرار دهد. هدف از این مطالعه شناخت تاثیر مداخلات حمایتی و مشاوره خانواده در کاهش مشکلات کودکان مذکور است.
این مطالعه در سال 1382 به صورت کارآزمایی بالینی بر روی 32 نفر (سن بین 6-12 سال) که دارای مشکل رفتاری هیجانی بودند و همچنین خواهر یا برادر مبتلا به عقب ماندگی ذهنی داشتند، در کلینیک مشاوره کودکان اصفهان صورت گرفت. ابزار سنجش این مطالعه پرسشنامه راتر و مصاحبه بالینی بر اساس معیارهای انجمن روانپزشکی آمریکا DSM-IV بود. بعد از نمونه گیری، کودکان با مشکلات رفتاری عاطفی به دو گروه مورد و شاهد تقسیم شدند. گروه مورد و والدین آنها تحت 6 جلسه هفتگی مشاوره یک ساعته قرار گرفتند. 6 هفته بعد از پایان مداخله مجددا پرسشنامه و مصاحبه به عمل آمد. نتایج قبل و بعد از مداخله در دو گروه با آزمون P جفت شده تحت نرم افزار SPSS بررسی شد.
به طور کلی شیوع اختلالات هیجانی رفتاری در خواهر و برادران افراد عقب مانده ذهنی 53.2% بود. تفاوت میانگین نمره آزمون راتر قبل و بعد از انجام مداخله در گروه مورد به ترتیب 17.1±5.6 و 5.6 14.7± بود که اختلاف آنها معنی دار بود (0.001=P)، اما در گروه شاهد تفاوت معنی داری بین پیش آزمون و پس آزمون وجود نداشت (0.4=P).
بر اساس نتایج این مطالعه، مداخلات شناختی رفتاری در کاهش مشکلات رفتاری و هیجانی خواهران و برادران افراد عقب مانده ذهنی می تواند موثر باشد.