اثرات GLP-1 بر متابولیسم گاما - آمینوبوتیریک اسید و سروتونین در مخلوط سیناپتوزومی

پپتید شبه گلوکاگون-1 (GLP-1) محصول اصلی بیان ژن گلوکاگون در سلولهای L روده ای است. GLP-1 در پاسخ به غذا خوردن از روده به درون جریان خون ترشح می شود و قویترین محرک ترشح انسولین القا توسط گلوکز است. گیرنده های GLP-1 در مناطق مختلفی از مغز موش صحرایی تشخیص داده شده اند و GLP-1 مغزی و نخاعی در موش های صحرایی گرسنه، غذا خوردن را مهار می کند. هدف از انجام این مطالعه پی بردن به چگونگی عملکرد GLP-1 به عنوان یک نوروپپتید است.
این مطالعه به صورتin vitro انجام شد. موش های استفاده شده نر و وزن آنها بین 220-200 گرم بوده و برای هر آزمایش از گروه های 7 تایی موش استفاده شد. ابتدا هیپوتالاموس و ساقه مغز موشها جدا و با هم مخلوط شده و پس از جدا کردن سیناپتوزوم، برای مدت 15 دقیقه با GLP-1 به غلظت (5 10-7 M) و درجه حرارت 37 درجه سانتی گراد آنکوبه شد. سپس میزان سروتونین، گاما- آمینوبوتیریک اسید (GABA)، تریپتوفان، 5- هیدروکسی ایندول استیک اسید (5-HIAA) و گلوتامیک اسید با روش HPLC اندازه گیری گردید. برای این گروه آزمایشی یک گروه شاهد هم تهیه شد که به جای GLP-1 به آنها محلول نرمال نمک طعام اضافه گردید و سپس نتایج توسط روش آماری t.test آنالیز شد.
GLP-1 (5 10-7 M) میزان سروتونین را بعد از 15 دقیقه که با هیپوتالاموس و ساقه مغز آنکوبه شد، در حدود 20 درصد کاهش داد (P<0.05). میزان 5- هیدروکسی ایندول استیک اسید که متابولیت اصلی سروتونین و تریپتوفان که آمینو اسید پیش ساز سروتونین است، به ترتیب در حدود 21 و 37% کاهش یافت (P<0.05). گاما- آمینو بوتیریک اسید و آمینو اسید پیش ساز آن (گلوتامیک اسید) هر دو در شرایط بالا اندازه گیری شدند اما یک عمل مشتق سازی قبلا روی آنها انجام گرفت. افزایش در میزان GABA (14%) و گلوتامیک اسید (6%) توسط GLP-1 معنی دار نبود.
با توجه به نتایج به دست آمده می توان چنین پیشنهاد کرد کهGLP-1 باعث کاهش میزان تریپتوفان در سیناپتوزوم شده و در پی آن سنتز سروتونین را کاهش داده و در نتیجه تا حدودی باعث مهار اثرات سروتونین به عنوان یک نوروترانسمیتر شده است.