فقر روستایی، روند و اندازه گیری آن در ایران (تبین روش ها و نقد رویکردها)

سابقه مطالعات روشمند مربوط به فقر روستایی در کشور، در حدود چهار دهه است. با این حال هیچ گونه ارزیابی دقیقی از روند این مطالعات و چگونگی پیشرفت آن در دست نیست و می توان احتمال داد که یکی از عوامل موثر بر عدم توفیق برنامه های کاهش فقر روستایی در کشور کاستی ها و نارسایی های مطالعات مربوط به شناسایی و تحلیل فقر روستایی باشد.
در مقاله حاضر کوشش شده است که ضمن معرفی روش های اندازه گیری و شناخت فقر و نقد دیدگاه های مربوط به چگونگی تحلیل آن، روند مطالعات فقر روستایی در کشور مورد بررسی قرار گیرد و در کنار این هدف، وضعیت موجود پدیده فقر روستایی نیز شناسانده شود. رویکرد تحقیقی اصلی در تهیه این مقاله «روند پژوهی» است که از طریق مطالعه اسنادی و کتابخانه ای مطالعات مربوط به فقر روستایی صورت پذیرفته است. در ضمن بررسی این مطالعات، در مواردی نیز کوشش شده است که با استفاده از «فراتحلیل» استنباط های تازه تری برای شناخت بهتر وضعیت فقر در جامعه روستایی کشور ارائه شود. در بخش پایانی مقاله نیز با توجه به واقعیت های جامعه روستایی و نظام اجتماعی کشور به ارزیابی روند مطالعات فقرشناسی در نواحی روستایی مبادرت شده است.