تغییرات فیزیولوژیکی و بیوشیمیایی القاء شده با نوع نیتروژن در گیاه برنچ (رقم طارم)

برنج از محصولات کشاورزی ارزشمند است که باتوجه به مصرف آن بعد از گندم در مرتبه دوم اهمیت قرار دارد. بر روی این گیاه تحقیقات فراوانی صورت گرفته است که از آن جمله آثار تغذیه ای انواع ترکیبات ازت دار بخصوص نیترات و آمونیوم است. باتوجه بنوع ازتی که این گیاه مصرف می کند مسیرهای سوخت و سازی خاصی شروع به فعالیت می کنند که مرتبط با ظهور پدیده های فیزیولوژیکی همچون پیری و تغییر ترکیبات آلی است. در این پژوهش مشخص گردید که در قیاس با آمونیوم، تیمار نیتراتی موجب افزایش رشد بخش هوائی شده لیکن به لحاظ آماری (درسطح 5%) معنی دار نبوده ولی برای ریشه معنی دار است. در قیاس با نیترات تیمار آمونیاکی موجب افزایش نسبت وزن بخش هوائی به ریشه می شودکه مؤید بازدارندگی رشد توسط آمونیوم است و در ریشه شدیدتر از بخش هوائی است. در تیمار آمونیاکی نسبت به نیتراتی مقدار کربوهیدراتهای محلول و نامحلول در بخش هوائی و ریشه کاهش معنی داری نشان دادند. گرچه مقدار کلروفیل در تیمار آمونیاکی نسبت به نیتراتی دارای افزایش معنی داری بود، لیکن در نسبت کلروفیل های a و b دو تیمار تفاوت معنی داری مشاهده نشد. احتمالا" باتوجه به نقش ازت در سنتز کلروفیل، تسریع در جذب ازت آمونیاکی موجب سنتز بیشتر کلروفیل شده است. در تیمار آمونیاکی پروتئین در هر دو بخش هوائی و ریشه، و پرولین فقط در بخش هوائی افزایش معنی دار نشان داد. احتمالا" در تنش با آمونیوم افزایش پرولین و برخی از پروتئینها ضرورت پیدا کرده که مرتبط با سم زدائی آمونیوم می باشد. افزایش مقدار فنل کل در هوگلند نیتراتی نسبت به آمونیاکی مشاهده گردید، اما به لحاظ آماری معنی دار نبود.