مقایسه شیوع آنتی بادی های (IgM, IgG) ضد سایتو مگالوویروس و آنتی ژن ویروس در دریافت کنندگان پیوند کلیه

ویروس سایتومگال انسانی یک ویروس DNAدار با اندازه تقریبی200 نانومتر متعلق به خانواده هرپس ویروس ها می باشد. عفونت با CMV در بیماران دچار نقص ایمنی، دریافت کنندگان پیوند، بیماران مبتلا به ایدز، بیماران تحت درمان با عوامل سرکوب کننده ایمنی و جنین در حال رشد می تواند منجربه بیماری لوکالیزه یا منتشر شود. بیماران درمعرض خطر هر دو عفونت اولیه و فعالیت مجدد عفونت نهفته می باشند. CMV ازطریق خون یا عضو پیوندی قابل انتقال است. با اندازه گیری آنتی بادی های (IgG، IgM) CMV وبررسی CMV Ag در خون بیماران، عفونت اولیه یا عود عفونت را می توان تشخیص داد.
این مطالعه توصیفی بر روی 62 بیمار دریافت کننده کلیه شامل 26 فرد مونث (9/41%) و 36 فرد مذکر (1/58%) در محدوده سنی 2 تا 58 سال (با میانگین سنی 15 ± 34) با نمونه گیری آسان انجام شد. جهت بررسی شیوع آنتی بادی ها و آنتی ژن ویروس از دو روش الیزا و ایمونوفلورسانس و از آزمون آماری مجذور کای (Chi-square) استفاده شد.
نتایج ما نشان دادند که همه بیماران ازنظر CMV IgG مثبت و از نظر حضور CMV IgM، 10 نفر از آنان (1/16%) مثبت، 7 نفر (4/11%) مشکوک و مابقی منفی بودند. همچنین 23 نفر از دریافت کنندگان کلیه (1/37%) CMV Ag مثبت بودند. در بررسی آماری، همبستگی معنی داری بین آنتی بادی های ضد CMV وCMV آنتی ژنمیا مشاهده نگردید.
علی رغم حضور آنتی بادی های IgG و IgM ضد CMV، آنتی ژن ویروس در تعدادی از بیماران مشاهده می گردد و به نظر می رسد که ارتباط خوبی بین آنتی بادی ها و ردیابی آنتی ژن در عفونت حاد وجود ندارد.