ارزیابی بیان پروتئین های 2-ATF و P38 در سلولهای کورتکس جنین رت بعد از القای مرگ سلولی در مدل صدمه به DNA

مطالعه و مقایسه بیان پروتئین های (Association Transcription Factor-2) ATF-2 وP38 در سلولهای کورتکس جنین رت (Rat) بعد از القای مرگ سلولی توسط صدمه به DNA در این مطالعه تجربی کورتکس جنین های رت 14 تا 16 روزه خارج شد. پس از آن سلول ها به شکل سوسپانسیون سلولی در آمدند. سپس تعداد 105×2/1 سلول نورونی حاوی محیط کشت بدون سرم بر روی ظروف کشت پوشش شده با Poly-D-Lysine کاشته شدند. 24 ساعت پس از کشت، تیمار با Camptothecin) مهار کننده توپوایزومراز I) در غلظت 5-10 مولار انجام گرفت. پس از گذشت 4، 6، 24 و 48 ساعت، با استفاده از آنتی بادی اولیه، بیان ATF-2 و P38، با تکنیک ایمونوسیتوشیمی بررسی گردید. ارزیابی هسته توسط بافر لیز کننده و شمارش هسته زنده و مرده انجام شد. مطالعه و شمارش نورونها با استفاده از میکروسکوپ فلورسنت و نوری انجام شد. سپس آنالیز آماری بر اساس آنوای یک طرفه (One-Way ANOVA) و Post Test به طریق توکی (Tukey) بر روی درصد سلولهای زنده و درصد سلولهای بیان کننده انجام گرفت.
میزان بیانP 38 در گروه تیمار شده با Camptothecin برای زمان های 4، 6، 24 و 48 ساعت به ترتیب 4، 20، 40 و 55 درصد و میزان بقا به ترتیب 95، 85، 64 و 50 درصد، و میزان بیان ATF-2به ترتیب 3، 20، 30 و 45 درصد است و میزان بقا به ترتیب 97، 85، 64 و50 درصد است. درصد بیان P38 و بقای نورون ها در ساعت 24 به ترتیب (40 و 64 درصد) و درصد بیانATF -2 و بقای نورون ها به ترتیب (30 و 64 درصد) در مقایسه با کنترل افزایش معنی داری در سطح P<0.05 را نشان می دهد. بیان پروتئین ها، در 4 ساعت تغییر معنی داری نشان نمی دهد.
نتایج نشان می دهد که بیان پروتئین ATF-2 و P 38 افزایش پیدا می کند و افزایش بیان P38 همراه با افزایش بیان ATF-2 است، بنابراین Camptothecin در این مدل، موجب مرگ نورونی از طریق تحریک مسیر P38-ATF-2 می شود