بررسی تاثیر عوامل محیطی بر راندمان حذف بیولوژیکی آلاینده های نفتی از خاک و تعیین شرایط بهینه عملکردی

یکی از پیامدهای تخلیه فاضلابها و زایدات صنعتی در خاک و منابع آب، تجمع ترکیبات شیمیایی سمی در خاک و آب زیرزمینی است. تجمع و انتقال این آلاینده ها در محیط زیست تهدیدی جدی برای سلامت انسان و محیط زیست به شمار می آیند. حذف بیولوژیکی، یک روش موثر برای مقابله با این نوع آلودگی ها خصوصا آلودگی های ناشی از هیدروکربن های نفتی و همچنین یکی از امید بخش ترین و اطمینان پذیرترین فناوری های پاکسازی خاک و آب آلوده به شمار می آید. از این رو هدف از این تحقیق، بررسی روش درمان بیولوژیکی خاکهای آلوده به آلاینده های هیدروکربنی نفتی و ارزیابی تاثیر شرایط و عوامل عملکردی از جمله دما، غلظت اکسیژن محلول و pH بر نرخ حذف آلاینده مورد نظر در داخل راکتور طراحی شده می باشد. به علت نرخ تولید و مصرف بالای گازوییل در ایران و بسیاری از کشورهای دیگر، این برش نفتی به عنوان آلاینده اصلی انتخاب گردید. همچنین در این تحقیق از تست های TOC و COD به منظور اندازه گیری و بررسی تغییرات غلظت آلاینده در داخل راکتور استفاده شده است. نتایج به دست آمده از آزمایشها نشان می دهد که میکروارگانیسم های بومی جدا شده از خاک پس از گذشت 30 روز قادرند 50 الی 83 درصد از آلاینده مورد نظر را بسته به شرایط عملکردی، تجزیه و حذف نمایند. در ادامه بر پایه نتایج به دست آمده، مقادیر بهینه برای پارامترهای دما، غلظت اکسیژن محلول و pH، با توجه به مشخصات و شرایط آزمایشگاهی مورد بحث در این تحقیق، به ترتیب برابر با 35 درجه سانتیگراد، 4 میلی گرم در لیتر و 7 به دست آمدند.