میزان موفقیت در جایگزینی انسولین با داروهای خوراکی ضد دیابت در بیماران دیابتی نوع 2

تا قبل از اضافه شدن مت فورمین به داروهای خوراکی ضد دیابت، در صورتی که بیماران دیابتی نوع 2 به سولفونیل اوره پاسخ نمی دادند، از انسولین جهت کنترل دیابت استفاده می شد و به همین علت مصرف انسولین در بیماران دیابتی نوع 2 بیشتر از حال حاضر بود. هدف از این مطالعه بررسی میزان موفقیت جایگزین انسولین با داروهای خوراکی ضد دیابت در بیماران دیابتی نوع 2 که با انسولین درمان می شدند، می باشد.
این مطالعه بر روی 32 بیمار دیابتی نوع 2 که با انسولین درمان می شدند و دارای مدت بیماری کمتر از 30 سال و مدت استفاده از انسولین کمتر از 10 سال بوده و کمتر از 40 واحد انسولین دریافت می کردند انجام شد. در این بیماران درمان ترکیبی مت فورمین و گلی بن کلامید جایگزین انسولین شد. این بیماران به روش نمونه گیری غیر احتمالی آسان انتخاب شدند.
در این مطالعه از 32 بیمار، در 20بیمار (62.5%) موفق به تبدیل انسولین به داروهای خوراکی ضد دیابت شدیم و در 12 بیمار (37.5%) این امر موفقیت آمیز نبود (0.014=P). دربیمارانی که کمتر از 10 سال سابقه دیابت داشتند، 13 نفر از 16 نفر و در بیمارانی که بیش از 10 سال سابقه دیابت داشتند، در 7 نفر از 16 نفر تبدیل انسولین به قرص های خوراکی ضد دیابت موفقیت آمیز بود (0.028=P). در بیمارانی که 10 تا 25 واحد انسولین دریافت می کردند، میزان موفقیت 76.5% و در گروهی که 26 تا 40 واحد انسولین دریافت می کردند موفقیت 46.7% بود (0.05=P). بین موفقیت در کنترل قند خون با داروهای خوراکی ضد دیابت با سن، مدت انسولین درمانی، میزان انسولین مصرفی و شاخص توده بدنی رابطه ای وجود نداشت.
این مطالعه نشان داد هر چه طول دیابت نوع 2 و میزان مصرف انسولین کمتر باشد، احتمال جایگزینی با داروهای خوراکی ضد دیابت بیشتر است.