پارادوکس های قدرت و رفتار منطقه ای آمریکا در عراق

سیاست و الگوی رفتاری آمریکا با شواهد و مولفه های تناقض آمیزی در حوزه امنیت بین الملل همراه است. آمریکا که قدرت مطلق بین المللی محسوب می شود، با آسیب پذیری های بین المللی و منطقه ای رو به رو می باشد که سیاست های آن کشور را تغییرپذیر می سازد. نیروی نظامی آمریکا از سایر قدرت های بزرگ، گسترده تر، و قدرت اقتصادی آن از اتحادیه اروپا بیشتر، و از سه کشور ژاپن، روسیه و چین دارای قابلیت اقتصادی پرتوانتری است. اما، سیاست خارجی آمریکا در قالب کشورهای امپراتوری قرار گرفته تا نقش یک امپراتور را در روابط بین الملل ایفا کند که می توان آن را در قالب الگوهای عملیات پیش دستی کننده، مخالفت با گسترش سلاح های استراتژیک و اعمال کنترل تسلیحات مشاهده نمود. این روند نتایج و پیامدهای کاملا ناهمگونی برای آمریکا به وجود آورده است و شکل بندی های استراتژی امنیت ملی دولت بوش با انتقادات همه جانبه و سردرگمی قابل توجهی روبه رو شده است که به هسته اصلی سیاست امنیتی بوش مربوط است. بنابراین، استراتژی امنیت ملی و روند مداخله گری آمریکا در خاورمیانه بر اساس این گونه چالش ها و انتقادات با تغییراتی همراه خواهد شد. در روند جدید دیپلماسی فشار را می توان به عنوان گزینه بدیل برای استراتژی عملیات پیش دستی کننده تلقی نمود.