بررسی میزان ارتباط بین تغییرات فاکتورهای انعقادی خونی با یافته های بالینی در درمان بیماران ضربه سر

تشخیص و درمان صدمات مغزی ناشی از ضربه از شایع ترین اقدامات جراحان اعصاب است و روش هایی که بتواند چه از نظر تشخیصی و چه از نظر درمانی در نتیجه درمان موثر باشد بسیار مورد توجه می باشند. یکی از عوامل موثر در صدمات ثانویه ای که متعاقب ضربه های سر حادث می شوند تغییرات ایجاد شونده در فاکتورهای انعقادی خون هستند. هدف از این مطالعه سنجیدن تغییرات فاکتورهای انعقادی خونی در جمعیت مراجعه کننده به اورژانس جراحی مغز و اعصاب بیمارستان سینا و ارتباط آن ها باتغییرات تصویربرداری ها و نتیجه نهایی درمان می باشد. این مطالعه یک بررسی براساس داده های بیمارستانی بوده و به نظر می رسد برای اولین بار در مورد بیماران ایرانی انجام گرفته است.
این مطالعه به روش آینده نگر انجام شده و اطلاعات مربوط به 300 بیمار ضربه سر که همگی به صورت متوالی consecutive در بخش جراحی مغز و اعصاب بیمارستان سینا پذیرفته شده بودند، شامل بر تغییرات فاکتورهای انعقاد خون (زمان پروترومبین، زمان ترومبوپلاستین، شمارش پلاکت ها)، تغییرات سطح هوشیاری، صدمات همراه وارده به مصدومین، تغییرات رویت شده در رادیوگرافی ها و سی تی اسکن بیماران وارد مطالعه گردیده اند.
یافته ها نشان دادند که درگروه بیماران با ضربه سر شدیدsevere head injury اختلالات انعقادی بیشتری در مقایسه با گروه های دیگر ضربه سر دیده شد و در بیمارانی که در سی تی اسکن ایشان تغییرات چشم گیر مانند شیفت خط وسط ناشی از لهیدگی، ادم و یا هماتوم دیده می شود، تغییرات آزمایش های انعقادی به صورت معنی داری بیشتر از سایرین است. همچنین در بیماران با نتیجه درمان بد(bad outcome) اختلالات انعقادی بیشتری دیده می شود و این تغییرات در سیستم انعقادی را می توان به عنوان یک عامل موثر در پیش آگهی بد بیماران ضربه سر در نظر گرفت.
تغییرات ایجاد شده در فاکتورهای انعقاد خون در بیماران ضربه سر می تواند عامل بسیار موثری در نتیجه درمان این بیماران باشد.