تاثیر اقدامات توانبخشی بر کیفیت زندگی بیماران مبتلا به سکته مغزی

بیماری سکته مغزی سومین علت طبی مرگ در کشورهای پیشرفته است که نقایص عصبی گوناگونی را به دنبال دارد. نظر به اهمیت به کارگیری اقدامات توانبخشی بر کاهش عوارض ناشی از این بیماری، مطالعه حاضر با هدف تعیین تاثیر اقدامات توانبخشی بر کیفیت زندگی بیماران مبتلا به سکته مغزی در شهر کرد در سال 1383 انجام گرفت.
این پژوهش نیمه تجربی دو مرحله ای (قبل و بعد) بر روی 30 بیمار مبتلا به سکته مغزی بستری در بیمارستان انجام شد که به روش نمونه گیری آسان انتخاب شده و دارای معیارهای ورود به مطالعه بودند. اطلاعات با استفاده از پرسش نامه کیفیت زندگی در چهار حیطه (جسمانی، روانی، سلامت عمومی، عملکرد اجتماعی) قبل و پس از مداخله جمع آوری گردید. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از روش های آمار توصیفی (میانگین و انحراف معیار) و استنباطی (آزمون تی زوج، ویلکاکسون و تی مستقل) استفاده شد.
نتایج نشان داد که میانگین امتیازات کیفیت زندگی در حیطه های عملکرد جسمانی، روان شناختی، عملکرد اجتماعی و سلامت عمومی بعد از اقدامات توانبخشی افزایش معنی داری داشته است (P=0.05). هم چنین امتیاز کلی کیفیت زندگی بعد از اقدامات توانبخشی نسبت به قبل از آن افزایش معنی داری داشت (P=0.05).
انجام اقدامات توانبخشی بر روی ابعاد مختلف کیفیت زندگی تاثیر مثبتی دارد. ایجاد و تقویت مراکز توانبخشی، آموزشی و حمایتی امکان بهره مند شدن این بیماران را از این اقدامات فراهم می آورد و گام مهمی در راستای استقلال هر چه بیشتر آنان است.