بررسی فراوانی همسر آزاری و عوامل مؤثر بر آن در منطقه ی اسلام آباد زنجان، سال 1382

خشونت علیه زنان (همسر آزاری) با توجه به پی آمدهای اجتماعی، سیاسی و بهداشتی آن، در چند دهه گذشته به عنوان یکی از مهم ترین مسایل حوزه مطالعات زنان مطرح شده است. با توجه به عدم وجود اطلاعات کافی در خصوص این مشکل در منطقه، هدف از مطالعه حاضر، تعیین میزان شیوع خشونت جسمی و روانی علیه زنان و عوامل موثر بر آن در منطقه اسلام آباد زنجان در سال 1382 می باشد.
این تحقیق مقطعی بر روی 300 خانوار که به روش تصادفی انتخاب شده بودند، صورت گرفت. پرسش نامه با بهره گیری از مقیاس های معتبر تهیه و برای سنجش روایی آن از ضریب آلفای کرونباخ و جهت تعیین اعتبار آن از اعتبار صوری استفاده گردید. پس از آموزش رابطین بهداشتی پایگاه های جمعیت شناسی منطقه، پرسش نامه ها در اختیار خانوارهای تعیین شده قرار گرفت و توسط زنان متاهل خانواده تکمیل شد. نتایج با استفاده از آزمون های توصیفی و تحلیلی (آنالیز واریانس، همبستگی، رگرسیون) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.
میزان شیوع خشونت کلی علیه زنان (روانی و جسمی) در حدود 26 درصد است. نتایج نشان داد که بین تعداد فرزندان، تحصیلات زنان، میزان درآمد شوهران، میزان درآمد همسران، رضایت زناشویی، استرس های شغلی، ویژگی های شخصیتی و رفتاری شوهران، استرس های زندگی و خشونت رابطه معنی داری وجود دارد (P=0.001).
گسترش فرهنگ گفتگو و مذاکره در درون خانواده، کاهش تضاد در خانواده و مدیریت تضادها، انجام اقدامات آموزشی جهت تغییر رفتارهای خشونت آمیز مردان، توانمندسازی زنان و دختران و اصلاح ساختارهای ناسالم اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی و در نهایت آموزش حقوق فردی، اجتماعی می تواند در پیشگیری یا کاهش خشونت موثر واقع شود.