بررسی رابطه باورهای خودکارآمدی بر سلامت روانی و موفقیت تحصیلی دانشجویان

هدف پژوهش حاضر «بررسی تاثیر باورهای خودکارآمدی بر سلامت روانی و موفقیت تحصیلی دانشجویان پسر و دختر در گروه های تحصیلی علوم تجربی، ریاضی و انسانی» می باشد. در این پژوهش که یک مطالعه علی مقایسه ای است، برای آزمون فرضیه ها، 376 دانشجوی دختر و پسر از دانشگاه «شهید بهشتی» به صورت تصادفی طبقه ای انتخاب شدند. کلیه آزمودنی ها با استفاده از «مقیاس خودکارآمدی عمومی شرر» و همکاران (GSES) و «فهرست سلامت روانی» (SCL-25) مورد ارزیابی قرار گرفتند. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون t مستقل و تحلیل واریانس یکراهه (ANOVA) و ضریب همبستگی پیرسن استفاده شد. نتایج بدست آمده بیانگر آن است که «باورهای خودکارآمدی قوی» بر «سلامت روانی» دانشجویان تاثیر مثبت داشته در حالی که این باورها بر «موفقیت تحصیلی» دانشجویان موثر نمی باشد. همچنین تفاوت های باورهای خودکارآمدی نمونه بررسی با توجه به «جنس» و «گروه های تحصیلی» معنادار نیست. افزون بر این، نتایج آشکار ساختند دانشجویانی که از سطح باورهای خودکارآمدی قوی برخوردارند دارای «اضطراب» بیشتر ولی گروهی که باورهای خودکارآمدی ضعیفتری دارند، «افسرده تر»، هراسناکتر و وسواسی تر از سایرین هستند. با اینکه رابطه بین باورهای خودکارآمدی با مولفه های سلامت روانی نظیر «اضطراب»، «افسردگی» حساسیت بین فردی، هراس و وسواس اجبار معنادار است ولی رابطه معناداری بین این باورها با مولفه های روان گسسته گرایی و پارانوئید مشاهده نگردید.