بررسی اثرات دمای محیط ریشه، اندازه پیاز و جیبرلین بر اندام های زیرزمینی زعفران زراعی (Crocus sativus L)

در این تحقیق، اثر دمای محیط ریشه، اندازه پیاز و جیبرلین بر اندامهای زیرزمینی زعفران. با استفاده ازطرح اسپلیت پلات فاکتوریل در شرایط اتاقک رشد مورد مطالعه قرار گرفت. دمای محیط ریشه بعنوان فاکتور اصلی، در سه سطح (20 و 15 و 10 درجه سانتی گراد)، ترکیب فاکتوریل از اندازه پیاز در دو سطح (بزرگ و کوچک) و آغشته کردن پیازها با جیبرلین در دو سطح (غلظتهای صفر یا 500 ppm) به عنوان فاکتورهای فرعی در نظر گرفته شدند. نتایج نشان داد که پیازهای بزرگ تیمار شده با جیبرلین که در دماهای 15 یا 20 درجه سانتی گراد رشد کرده بودند، تعداد ریشه و وزن تر وخشک ریشه آنها بیشتر از سایر پیازها بود. پیازهای درشتی که در دمای 10 درجه سانتی گراد قرار داشتند، حداکثر تعداد جوانه فعال و پیازهای دختری را تولید کردند. کمترین تعداد جوانه های فعال در روی پیازهای مادری تیمار شده با جیبرلین به غلظت ppm 500 مشاهده شد. بیشترین وزن خشک تولید شده متعلق به پیازهای دختری حاصل از پیازهای درشتی بود که با جیبرلین آغشته شده و در 10 درجه سانتی گراد رشد کرده بودند. بنابراین دماهای 15 و20 درجه سانتی گراد در مراحل اولیه رشد و دمای 10 درجه سانتی گراد در مرحله پایانی رشد، می توانند وزن وتعداد پیازهای دختری را در گیاه زعفران افزایش دهند.