بررسی رابطه نوازندگی با میزان شنوایی

سر و صدای زیاد برروی شنوایی اثر سو دارد بطوری که مشخص شده هر صدایی بیش از 85 دسی بل می تواند برای شنوایی مضر باشد. علیرغم توجه به اثرات سو سرو صدا در صنعت، متاسفانه از امکان تاثیر سر و صدای موسیقی برروی شنوایی غفلت شده است. تحقیق حاضر جهت بررسی اثرات سروصدای آلات موسیقی بر روی گوش در سالهای 76-1373 برروی نوازندگان حرفه ای شاغل در تالار وحدت شهر تهران انجام شد.

این بررسی آینده نگر با تکنیک مصاحبه، مشاهده و انجام تستهای شنوایی صورت گرفت. جامعه مورد بررسی پس از حذف عوامل مداخله گر 50 نوازنده حرفه ای سازهای زهی، بادی و ضربی شاغل در تالار وحدت بودند که بعنوان گروه آزمون در نظر گرفته شدند. 30 فرد غیر نوازنده که در تهران زندگی می کردند ولی از نظر متغیرهای زمینه ای و مداخله گر با گروه آزمون مشابه بودند و از نظر سنی کاملا با افراد گروه آزمون یکسان بودند. بعنوان گروه کنترل انتخاب شدند. از کلیه افراد گروه آزمون و کنترل ادیومتری با تون خالص در فرکانس های Bone Conduction (B.C) Air Conduction (A.C) بطور جداگانه و تمپانوتمری به روش کلاسیک انجام شد.

نوازندگان شامل 19 زن (38%) و 31 مرد (62%) در محدوده سنی 20 تا 55 سال با سابقه نوازندگی 3 تا 44 سال بودند. معدل آستانه شنوایی نوازندگان در 88% موارد در محدوده طبیعی بود ولی 6% کاهش شنوایی در حد slight و 6% در حد mild داشتند. در فرکانس8000 هرتز، 30% نوازندگان در گوش چپ و 24% در گوش راست دچار کاهش شنوایی به میزان 25.3 دسی بل و 28 دسی بل بودند. در فرکانس 4000 هرتز، 16% نوازندگان در گوش چپ و 10% درگوش راست دچار کاهش شنوایی بمیزان 25.5 دسی بل و 27 دسی بل بودند. کسانی که 15-20 سال سابقه نوازندگی دارند در تمام فرکانسها از شنوایی کمتری برخوردار بودند. شنوایی نوازندگان سازهای بادی و زهی با یکدیگر تفاوتی نداشت.

با توجه به شیوع کاهش شنوایی در نوازندگان حرفه ای لازم است این افراد از محافظ های شنوایی مناسب استفاده نمایند. همچنین انجام ادیومتری اولیه هنگام آغاز به کارنوازندگی به عنوان داشتن سابقه ای از شروع درگیری سیستم شنوایی و تکرار منظم آن بطور سالیانه می تواند با نشان دادن اولین تغییرات شنوایی در نوازندگان کمک موثری در پیشگیری از این مشکل نماید.