بررسی تاثیر تنش زدایی تدریجی عضلانی بر اضطراب و مهار پاسخهای زیستی (EMG و حرارت پیرامونی بدن)

تحقیق حاضر در پی بررسی تاثیر آموزش تنش زدایی تدریجی بر عوامل اضطرابی شخصیت و مهارت تنظیم پاسخ های بیولوژیک از طریق بررسی بیوفیدبک و حرارت پیرامونی بدن است.

در این تحقیق 21 جفت همسان شده از بین افراد مضطرب به طور تصادفی به دو گروه مورد و کنترل تقسیم شدند. آزمودنی ها همه دانشجو و بین 20 تا 30 سال سن داشتند. آنها بر اساس تست اضطراب کتل انتخاب شده بودند. گروه آزمایشی به مدت 10 هفته هر هفته یک جلسه در معرض آموزش تنش زدایی تدریجی قرار گرفتند. ابزارهای پژوهش علاوه بر آزمون اضطراب کتل، تست اضطراب اسپیل برگر که به عنوان آزمون معادل در موقعیت پس آزمون اجرا گردیده، دستگاه EMG، حرارت سنج بدن و ارزیابی های بالینی قبل و بعد از شروع دوره بودند.

نتایج نشان داد که در آزمودنی های گروه مورد تمامی عوامل اضطرابی شخصیت، اضطراب کلی، اضطراب پنهان، اضطراب آشکار، تحول هوشیاری نسبت به خود، نیرومندی "من" گرایش های پارانویایی، گراشی به گنهکاری (عامل O) و تنش عصبی (عامل Q4) به طور معنی داری کاهش یافته اند. همچنین سطح تنش عضلانی (EMG) در این گروه کاهش یافته بود. که بیانگر افزایش معنی دار مهارت آزمودنی های گروه مورد در مهار پاسخهای بیولوژیک در مقایسه با گروه کنترل است. در این تحقیق مشخص شد حرارت پیرامونی تحت تاثیر این شیوه قرار نمی گیرد.

استفاده از روش تنش زدایی تدریجی به عنوان یک شیوه مقابله ای کوتاه مدت برای مهار اضطراب و تغییر رگه های اضطرابی شخصیت قابل استفاده بوده و برای کسانی که از اختلالات اضطرابی رنج می بردند، توصیه می گردد.