تاثیر بتائین بر میزان کارایی سالینومایسین در جوجه های گوشتی مبتلا به عفونت کوکسیدیایی تجربی

بررسی اثر استفاده از بتایین بر میزان کارایی داروی ضد کوکسیدی سالینومایسین در جوجه های گوشتی در آلودگی تجربی به کوکسیدیوزماکیان.
طرح آزمایشی: طرح آماری کاملا تصادفی با آرایش فاکتوریل 2×2.
حیوانات: 480 قطعه جوجه گوشتی یک روزه جنس نر از سویه تجاری Ross 308.
جوجه های مورد آزمایش به طور تصادفی به چهار تیمار تقسیم شدند و با جیره های غذایی حاوی دو سطح سالینومایسین)صفر و (66 ppm و دو سطح بتایین (صفر و 0.15 درصد) تغذیه شده، در سن 15 روزگی از راه دهانی با سوسپانسیون حاوی کشت مخلوط ااسیست های ایمریایی آلوده شدند. از یک هفته پس از ایجاد آلودگی تجربی و به مدت پنج روز، نمونه های مدفوع جمع آوری و تعداد ااسیست های دفع شده در هر گرم مدفوع شمارش گردید. غلظت بتاکاروتنوییدهای موجود در پلاسما با اخذ نمونه های خون، قبل و بعد از ایجاد آلودگی کوکسیدیایی تجربی تعیین گردید.
شاخص های تولید نیز در سنین 14، 28، 42، و 49 روزگی محاسبه شدند.
تجزیه و تحلیل آماری: استفاده از روش General Linear Model و آزمون تکمیلی Duncan.
نتایج به دست آمده نشان دادند که افزودن 66 ppm سالینومایسین به جیره غذایی تاثیر معنی داری بر بهبود عملکرد تولید و افزایش غلظت کاروتنوییدهای پلاسما داشته (P>0.05) و موجب کاهش تعداد ااسیست ها در هر گرم مدفوع گردید. اضافه نمودن 0.15 درصد بتایین به تنهایی تاثیر معنی داری بر عملکرد تولید، تعداد ااسیست های دفع شده در مدفوع و غلظت کاروتنوییدهای پلاسما نداشت (P>0.05). افزودن بتایین به جیره غذایی حاوی سالینومایسین سبب افزایش معنی دار وزن بدن، شاخص بازدهی، و غلظت کاروتنوییدهای پلاسما گردیده، ضریب تبدیل غذایی و تعداد ااسیست ها در هر گرم مدفوع را کاهش داد (P>0.05).
نتایج حاصل از این بررسی تجربی نشان داد که استفاده از بتایین همراه با سالینومایسین می تواند تا حدی در افزایش کارایی این داروی ضد کوکسیدی یونوفوره در پیشگیری از کوکسیدیوز در جوجه های گوشتی موثر باشد.