مقایسه آهنگ پرتوزایی گامای محیطی در فضای باز در استان کرمان و آهنگ دز در فضای بسته در شهر کرمان با استفاده از دزیمتری ترمولومینسانس و سرویمتر مدل RDS - 110

اندازه گیری تابش زمینه، از اهمیت ویژه ای برخوردار است. زیرا بشر همواره تحت تابش پرتوهای یونیزان محیطی قرار دارد. این تابشهای یونیزان در برخورد با بدن انسان انرژی به جا می گذارند که این انرژی برای بافتهای بدن مضر است. در این مطالعه تابش گامای محیطی در فضای خارجی شهرهای استان کرمان و آهنگ دوز تابشی از اشعه گاما در فضای داخل ساختمان ها در شهر کرمان با استفاده از دو روش دزیمتری ترمولومینسانس (TLD) و استفاده از سرویمتر RDS-110 اندازه گیری شده است.
تجهیزات مورد استفاده در این مطالعه تجربی عبارتند از سرویمتر مدل RDS-110، دزیمتر ترمولومینسانس LiF: Mg, Cu,P (H TLD-110)، دستگاه TLD – Reader مدل? ??? ساخت کمپانی هارشا و آمریکا.
به منظور تعیین آهنگ دز در فضای خارج چهار ایستگاه در امتداد چهار جهت اصلی جغرافیایی و یک ایستگاه در مرکز هر شهر انتخاب گردید. اندازه گیری های فضای داخل ساختمانها در شهر کرمان در بیست منزل مسکونی با استفاده از روش TLD و استفاده از سرویمتر RDS-110 انجام شد.
نتایج نشان داد که میانگین آهنگ تابش زمینه در شهر بردسیر بیش از دیگر شهرها و برابر mSv/y 0.32± 1.03 در فضای خارج و کهنوج دارای کمترین مقدار mSv/y0. 30± 0.61 در استان کرمان هستند. همچنین میانگین اختلاف آهنگ دوز داخل ساختمانها در شهر کرمان با استفاده از سرویمتر 110 – RDS و TLD در شهر کرمان 12 درصد برآورد گردید.
با توجه به نتایج بالا، آهنگ دوز سالانه در شهرهای کرمان، زرند، بافت، شهر بابک، سیرجان، بردسیر، رفسنجان، بم و جیرفت بالاتر از مقدار نظیر در مناطق نرمال است.